Stay, Illusion: Wiersze

Opinie czytelników

Książka „Stay, Illusion” Lucie Brock-Broido otrzymała mieszane recenzje od czytelników. Wielu z nich chwali zbiór za bogate obrazy, emocjonalną głębię i innowacyjne podejście do życia i śmierci. Jednak niektórzy czytelnicy uznali poezję za zbyt sprytną i pozbawioną znaczącego wpływu emocjonalnego.

Oszałamiające obrazy, emocjonalna głębia, czarujący głos, wciągająca eksploracja głębokich tematów, świeży i kreatywny język oraz okrzyknięte jednym z jej najlepszych dzieł.

Niektóre wiersze są postrzegane jako zbyt sprytne i pozbawione emocjonalnego oddźwięku, uważane za falbaniaste i zaangażowane w siebie, a dla niektórych czytelników mogą być zbyt nieprzejrzyste.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Stay, Illusion: Poems

Zawartość książki:

Finalistka National Book Award Stay, Illusion, długo oczekiwany tom wierszy Lucie Brock-Broido, oświetla zepsuty, ale piękny świat, który zamieszkuje. Jej wiersze są pełne magii i prawdy: niezależnie od tego, czy przemawiają z wyimaginowanego mieszkania jej "Abandonarium", czy z siedlisk, w których zwierzęta są hodowane i krzywdzone "humanitarnie", czy nawet z surrealistycznych celi śmierci, znajdują głos jak żaden inny - olśniewający, intymny, zaskakujący, łamiący serce.

Lawirując między teatrem wystawnym a enigmatycznym, między krzykliwością a brakiem ozdób, wiersze Brock-Broido przeszukują Amerykę w poszukiwaniu materiału, by bez skrępowania oddać to, co tu i teraz. Wspaniałość przechodzi w komiczną ironię: "Pogodziliśmy się z naszą jaźnią / Jak marmozeta wychodząca z kostiumu wielkiej małpy". "Odważa się na niewyjaśnione: "Skrzydła były uchylone / Na ołtarzu, gdzie klęczałam całą noc, drżąca, pochylona, szorstka / Jak cukier surowy i słodki".

"Każdy wiersz to buntowniczy łańcuch słów: "Bądź dobry, mówili, i ja też byłem / Dobry, dopóki nie byłem". Dziwne narracje, wewnętrzne i zewnętrzne, tworzą świat, który jest obcy, a jednak nasz własny, podobnie jak Dickinson, Brock-Broido konstruuje pajęcze rodzeństwo, dowodząc "jedwabną szpulą pustelnika, gdy wyrabia swoją ostateczną mitomanię".

"I po co tworzyć sieć? Ponieważ: "Jeśli jest to zapisane, nie można tego cofnąć. "