Stawanie się przyjaciółmi czasu: Niepełnosprawność, czasowość i łagodne uczniostwo

Opinie czytelników

Książka otrzymała w przeważającej mierze pozytywne recenzje, szczególnie podkreślające jej wnikliwą eksplorację niepełnosprawności, społeczności, czasu i relacji. Wielu czytelników docenia teologiczną i filozoficzną głębię autora, staranne uwzględnienie osób niepełnosprawnych oraz ogólne przesłanie książki. Jednak powszechnym zmartwieniem wśród czytelników jest wysoka cena książki, co skłania do próśb o tańsze wydanie.

⬤ Doskonałe spostrzeżenia na temat niepełnosprawności, społeczności i czasu
⬤ dobrze napisana i pięknie zaprojektowana
⬤ prowokująca do myślenia i rzucająca wyzwanie konwencjonalnemu myśleniu
⬤ istotna w różnych sytuacjach życiowych
⬤ bardzo polecana przez czytelników.

Wysoka cena, skłaniająca do próśb o tańsze wydanie.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Becoming Friends of Time: Disability, Timefullness, and Gentle Discipleship

Zawartość książki:

Czas ma kluczowe znaczenie dla wszystkiego, co robią ludzie. Czas strukturyzuje dni, wyznacza cele, kształtuje marzenia - i ogranicza życie. Czas wydaje się być namacalny, rzeczywisty i postępowy, ale ostatecznie okazuje się złudny. Choć zmienny, czas może być zabójczy dla osób niepełnosprawnych. Pełne uczestnictwo w ludzkim społeczeństwie zaczęło oznaczać poddanie się kryterium zegara. Brak szybkiego myślenia, punktualnego życia i narracji biograficznej sprawia, że osoby niepełnosprawne są bezbronne. Światopogląd oparty na wymaganiach, jakie zegar stawia życiu osób z demencją lub głęboką niepełnosprawnością neurologiczną i intelektualną, wydaje się bezcelowy.

A jednak Jezus przychodzi na świat, aby zmienić czas. Jezus wzywa nas, abyśmy zwolnili, nie spieszyli się i nauczyli się rozpoznawać dziwność życia w Bożym czasie. Wzywa nas do bycia łagodnymi, cierpliwymi, uprzejmymi; do powolnego i spokojnego chodzenia z tymi, których społeczeństwo pragnie pozostawić w tyle.

W Becoming Friends of Time John Swinton tworzy teologię czasu, która przyciąga nas do perspektywy, w której czas jest darem i powołaniem. Czas nie jest towarem ani czasem, który należy opanować. Czas jest darem Boga dla ludzi, ale jest także darem oddawanym Bogu przez ludzi.

Swinton zmaga się z krytycznymi pytaniami, które wyłaniają się z teologicznej refleksji nad czasem i niepełnosprawnością: ponowne przemyślenie doktryny dla tych, którzy nigdy nie mogą pojąć Jezusa swoim intelektem; ponowne wyobrażenie sobie uczniostwa i powołania dla tych, którzy zapomnieli, kim jest Jezus; ponowne rozważenie zbawienia dla tych, którzy z powodu uszkodzeń neurologicznych mogą być jedną osobą w jednym czasie, a następnie stać się kimś innym w jednej chwili. Ostatecznie Swinton zaprasza czytelnika do spędzenia czasu z doświadczeniami osób z głęboką niepełnosprawnością neurologiczną, ludzi, którzy mogą zmienić nasze postrzeganie czasu, umożliwić nam uchwycenie owocnych rytmów Bożego czasu i pomóc nam nauczyć się żyć w sposób niewyobrażalny w granicach czasu zegara.