Statystyka gospodarcza państw arabskich Zatoki Perskiej: Wdrażanie pomocy, inwestycji i rozwoju w całej menapie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Economic Statecraft of the Gulf Arab States: Deploying Aid, Investment and Development Across the Menap

Zawartość książki:

Przez większą część ery po II wojnie światowej Stany Zjednoczone wierzyły, że ich model inwestycji i rozwoju stanowi jedyny sposób budowania aspiracyjnego demokratycznego kapitalizmu, a zatem jest nieskrępowany przez poważną konkurencję. Nie jest to już prawdą. Niniejsza książka analizuje, w jaki sposób kraje arabskie Zatoki Perskiej są symbolem nowego modelu wzrostu kierowanego przez państwo i trendu Południe-Południe, który stanowi wyzwanie dla istniejących instytucji i praktyk finansowania rozwoju, a także globalnych rynków kapitałowych.

Książka analizuje przepływy kapitałowe państw GCC w porównaniu z inwestycjami i pomocą ze Stanów Zjednoczonych, Europy i Chin. Karen Young ujawnia, że państwa Zatoki Perskiej - zwłaszcza Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Katar - są nowymi "głównymi deweloperami", tworząc źródła finansowania rozwoju poprzez pożyczki lub bezpośrednie inwestycje zagraniczne. Poprzez ten rodzaj "dyplomacji pułapki zadłużenia" - i podążając za modelem rozwoju Chin - państwa Zatoki Perskiej rozszerzają swoją strefę wpływów, sięgając na północ do Jordanii i Egiptu, na południe do Jemenu i na południowy zachód do kluczowego korytarza handlowego wokół Morza Arabskiego w kierunku Rogu Afryki i Morza Czerwonego.

Dane pokazują, w jaki sposób przepływy kapitału prywatnego ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Unii Europejskiej konkurują z przepływami kapitału ze źródeł kapitalizmu państwowego, takich jak Chiny i Zatoka Perska, a Young przedstawia kolejne zalecenia polityczne: po pierwsze sugeruje, w jaki sposób Stany Zjednoczone i demokratyczne instytucje kapitalistyczne mogą konkurować za pośrednictwem prywatnych instytucji finansowych, aby zarówno zapewnić modele finansowania rozwoju, jak i promować liberalne idee gospodarcze; a po drugie wyjaśnia, w jaki sposób państwa otrzymujące pomoc i inwestycje z Zatoki Perskiej mogą lepiej zmobilizować możliwość zaprojektowania własnych programów wzrostu.