Stary żołnierz Sahib

Opinie czytelników

Książka „Old Soldier Sahib” to wspomnienia Franka Richardsa, górnika, który został brytyjskim żołnierzem, szczegółowo opisujące jego doświadczenia w armii brytyjskiej w Indiach i Birmie przed I wojną światową. Narracja zapewnia szczere i niefiltrowane spojrzenie na życie wojskowe w tym okresie, pokazując zarówno trudy, jak i lżejsze aspekty bycia żołnierzem w czasach kolonialnych. Choć tematyka książki może odzwierciedlać politycznie niepoprawne poglądy epoki, oferuje ona cenny wgląd w unikalną perspektywę historii wojskowości.

⬤ Fascynująca i wciągająca osobista relacja z życia brytyjskiej armii w Indiach i Birmie.
⬤ Bogata w szczegóły i humor, podkreślająca codzienne doświadczenia żołnierza, a nie walkę.
⬤ Zapewnia unikalną perspektywę żołnierza z klasy robotniczej, która kontrastuje z częściej opowiadanymi historiami oficerów.
⬤ Oddaje ducha tamtych czasów dzięki bezstronnemu przedstawieniu życia w kolonialnych Indiach.
⬤ Gorąco polecana przez czytelników ze względu na wciągającą fabułę i wgląd w ludzką naturę.

⬤ Zawiera niepoprawny politycznie język i poglądy, które mogą nie być odpowiednie dla wszystkich czytelników.
⬤ Brak dyskusji na temat walki lub działań wojskowych, skupiając się bardziej na życiu codziennym i osobistych anegdotach.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać postawę autora wobec rdzennych mieszkańców Indii i życia kolonialnego za niewygodną.
⬤ Kontekst historyczny może zostać utracony lub źle zinterpretowany przez osoby niezaznajomione z epoką.

(na podstawie 44 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Old Soldier Sahib

Zawartość książki:

Frank Richards jest dobrze znany ze swojej książki Old Soldiers Never Die, prawdopodobnie najlepszej relacji z Wielkiej Wojny widzianej oczami szeregowego żołnierza. Richards służył w okopach od sierpnia 1914 roku do końca wojny w 2.

batalionie Royal Welch Fusiliers (RWF). Urodzony w 1884 roku, zaciągnął się do RWF w Brecon w kwietniu 1901 roku, zaledwie trzy miesiące po śmierci królowej Wiktorii. Brecon było siedzibą South Wales Borderers (SWB), a tamtejszy sierżant rekrutacyjny robił wszystko, co w jego mocy, aby przekonać nowego rekruta do dołączenia do SWB (Rorke's Drift i tak dalej), ale wszystko na próżno.

To, co przyciągnęło Richardsa do RWF, to fakt, że mieli batalion w Chinach i inny w Afryce Południowej, a także byli jedynym pułkiem w armii, który miał przywilej noszenia błysku - eleganckiej wiązki pięciu czarnych wstążek naszytych w kształcie wachlarza z tyłu kołnierza tuniki.

Było to przypomnienie czasów, gdy żołnierze nosili długie włosy, związane z tyłu w kolejkę lub świński ogon. Jest to wspaniała książka, pełna nostalgii, która przenosi czytelnika do czasów Imperium przed wybuchem Wielkiej Wojny, do tej wielkiej małej armii, która zginęła na froncie zachodnim w 1914 roku; jest to w rzeczywistości prequel do Old Soldiers Never Die.

Richards służył w Indiach i Birmie, a jego opisy żołnierskiego życia w tamtych odległych czasach i anegdoty stanowią wspaniałą lekturę. Kipling opisał tereny na wschód od Suezu jako „miejsce, gdzie nie ma dziesięciu przykazań”. Dla żołnierza najważniejszymi cnotami były odwaga, uczciwość, lojalność wobec przyjaciół i duma z pułku.

W swoim niepowtarzalnym stylu Richards jest przyziemny, choć nigdy nie musiał używać czteroliterowego języka, który jest dziś de rigueur, ani też stosunek żołnierzy do tubylców nie był zbyt poprawny politycznie. Jak powiedział jeden z jego kolegów rezerwistów, kiedy mobilizowali się do wojny w sierpniu 1914 roku: „Jest tylko jeden sposób traktowania obcokrajowców od Hongkongu po Francję, a jest nim wybijanie ich do nogi”. Niektóre z jego opowieści są przeznaczone dla osób o szerokich horyzontach - na przykład „wspaniale zbudowana” prostytutka, która wybrała datę Delhi Durbar w 1903 roku, aby ogłosić swoją zbliżającą się emeryturę.

Aby uczcić tę okazję i jako akt lojalności wobec Korony, zdecydowała się na swój ostatni występ, aby udostępnić się wszystkim żołnierzom w godzinach od 18:00 do 23:00, z pierwszeństwem dla starych klientów; ogłoszenie o tym zostało przypięte do jej drzwi. Ale życie w armii nie było złe; Richards służył osiem lat w barwach, prawie wszystkie w Indiach i Birmie, a przez te osiem lat urósł o trzy cale i przytył trzy kamienie.

Jako rezerwista został odwołany do barw w sierpniu 1914 roku, a podczas wojny, która nastąpiła, został odznaczony DCM i MM. To wspaniała książka!