STARGATE ATLANTIS Ofiary wojny

Opinie czytelników

Stargate Atlantis: Casualties of War jest chwalony za portrety postaci, wciągającą fabułę i umiejętność nawiązania kontaktu z fanami oryginalnego serialu. Wielu czytelników uważa, że oddaje on istotę serialu, zapewniając jednocześnie wciągającą narrację. Otrzymał mieszane opinie dotyczące konkretnych działań postaci i punktów fabularnych.

Dokładne portrety postaci, które rezonują z serialem, wciągająca i dobrze skonstruowana fabuła, włączenie głównych i drugorzędnych postaci, rozrywka i łatwość czytania, głębia tematyczna dotycząca zmagań przywódców, dobra równowaga humoru i napięcia.

Niespójności z działaniami postaci (np. rezygnacja Shepparda), niektórym czytelnikom nie podobały się określone sceny lub wybory fabularne, kilku uznało, że brakuje jej w porównaniu z innymi pozycjami z serii.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

STARGATE ATLANTIS Casualties of War

Zawartość książki:

Ciężar dowodzenia...

To mroczny czas dla Atlantydy. Po pierwszych starciach z Asuranami pułkownik Sheppard ugina się pod ciężarem dowodzenia. Kiedy jego zespół odkrywa starożytną technologię, która może pokonać zagrożenie ze strony Asuran, jest zdecydowany, że Atlantyda musi ją posiąść - za wszelką cenę.

Ale zaangażowanie Atlantydy wzmaga lokalne podejrzenia i doprowadza dwa narody do wojny. Elizabeth Weir wierzy, że tylko jej umiejętności negocjacyjne mogą zapobiec rzezi, ale kiedy jej misja dyplomatyczna zostaje zaatakowana - a dwoje z zespołu Shepparda ginie - zarówno Weir, jak i Sheppard muszą kwestionować swoje decyzje. I swoje umiejętności dowodzenia.

Gdy padają pierwsze strzały, zespół Atlantis musi znaleźć sposób na zakończenie konfliktu - lub żyć z krwią niewinnych na rękach...

Ofiary wojny.

"Nie stój tak i nie mów, że nie da się tego zrobić. Znajdź sposób".

Wściekły Rodney odparł. "Co, jeśli uznaję rzeczywistość, to znaczy, że zależy mi na Rononie i Teyli mniej niż tobie? ".

"Oboje przestańcie - rozkazał Carson z gwałtownością, którą rzadko okazywał. Zrobiło to wrażenie.

Rodney zacisnął usta. Z tą twardą szczęką, jego własny smutek i frustracja stały się w końcu widoczne.

Lekarz skończył bandażować przedramię Johna, po czym odezwał się ponownie, już łagodniej. "Posłuchaj siebie, John. Co tak naprawdę chcesz znaleźć? ".

"Nie wiem, ale jaką mamy alternatywę? Pozwolić im odejść, zapomnieć o nich? ".

"Na pewno nie zapomnieć - odparł Carson z powagą w głosie. "Pozwolić im odejść... tak, chłopcze. Obawiam się, że tak.

John potarł dłonią szczękę, szybko kończąc mu się racjonalne argumenty. Do diabła, zaczynało mu brakować tych irracjonalnych. Wszystko, co miał - wszystko, co wiedział - to fakt, że jego koledzy z drużyny tam byli, a pozostawienie ich, czy to na godzinę, czy na zawsze, tam, gdzie leżeli, było sprzeczne ze wszystkim, co uważał za fundamentalne.

Tam, gdzie zaprowadził ich jego błąd. Wysłał grupę Rodneya bez broni i taki był rezultat.

"Niech to szlag - wyszeptał.