Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje dogłębną eksplorację niereprezentacji w teorii psychoanalitycznej, dostarczając cennych spostrzeżeń klinicystom. Jest intelektualnie wciągająca i łączy koncepcje teoretyczne z praktycznymi przykładami klinicznymi, co czyni ją znaczącym wkładem w literaturę psychoanalityczną.
Zalety:⬤ Intelektualnie przystępne eseje, które odnoszą się do złożonych sytuacji klinicznych
⬤ zapewnia dogłębne zrozumienie niereprezentacji
⬤ integruje teoretyczne spostrzeżenia z praktycznymi zastosowaniami
⬤ naukowe i prowokujące do myślenia pisanie
⬤ cenne źródło dla zaawansowanych klinicystów i psychoanalityków.
Wady:⬤ Materiał może stanowić wyzwanie dla osób bez silnego zaplecza teoretycznego
⬤ styl pisania może nie spodobać się każdemu
⬤ może nie być odpowiedni dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Unrepresented States and the Construction of Meaning: Clinical and Theoretical Contributions
Zawartość książki:
W ciągu ostatnich kilku dekad pole analityczne znacznie się poszerzyło. Zadanie terapeutyczne jest obecnie postrzegane przez coraz większą liczbę analityków jako wymagające od pacjenta i analityka współpracy w celu wzmocnienia lub stworzenia struktury psychicznej, która była wcześniej słaba, brakująca lub funkcjonalnie niedziałająca. Pogląd ten, który może mieć zastosowanie do wszystkich pacjentów, ale jest szczególnie istotny w leczeniu pacjentów nieneurotycznych i stanów umysłu, stoi w wyraźnym kontraście z bardziej tradycyjnym założeniem, że zadanie terapeutyczne polega na odkryciu nieświadomego wymiaru obecnej patologicznej formacji kompromisowej, która utrzymuje potencjalnie zdrowe ego w niewoli.
Kontrast, na który zwraca uwagę ta książka, polega na tym, że istnieje mniej więcej między sformułowaniami struktury psychicznej i funkcjonowania, które kiedyś uważano za wystarczająco dobrze wyjaśnione przez hipotezy teorii topograficznej Freuda, a tymi, które nie były. Te pierwsze są wzorowane na nerwicy i interpretacji snów, gdzie konflikty między stosunkowo dobrze zdefiniowanymi (nasyconymi) i psychicznie reprezentowanymi pragnieniami były zakładane jako działające pod egidą zasady przyjemność-nieprzyjemność. Te ostatnie wiążą się z innym poziomem funkcjonowania psychicznego i rejestracji, który jest ściślej związany z przedwerbalną i/lub masową traumą psychiczną, a także z prymitywnymi stanami psychicznymi. Działa "poza zasadą przyjemności". W sposób komplementarny, teoretyzowanie psychoanalityczne zaczęło przesuwać się od pojmowania wyłącznie lub głównie wszechświata obecności, zapomnianego, ukrytego lub zamaskowanego, ale tam do znalezienia, do negatywnego wszechświata pustek, w którym tworzenie brakującej struktury, często określane freudowskim metapsychologicznym określeniem, reprezentacja, staje się z konieczności częścią lekarstwa.
Niezależnie od tego, jak jest konceptualizowana psychoanalitycznie, reprezentacja jest kulminacją procesu, w którym impuls i treść, aw sprzyjających okolicznościach ukryte wersje tej części treści, która jest nieświadoma, muszą być ze sobą powiązane. Jest to termin o historycznych korzeniach w metapsychologii Freuda, a jego psychoanalityczne użycie odnosi się do tej tradycji i domeny teoretycznej. Nie należy go mylić ze sposobem, w jaki on lub podobne terminy są używane w innych dyscyplinach - np. w rozwoju dziecka lub neuronauce - ani też odniesienia do jego braku nie powinny być błędnie rozumiane jako koniecznie implikujące całkowity brak pewnego rodzaju rejestracji lub inskrypcji w "bycie", tj. psychice lub somie jednostki.
