Stalin i bomba: Związek Radziecki i energia atomowa, 1939-1956

Opinie czytelników

Książka Davida Hollowaya „Stalin and the Bomb” oferuje kompleksową analizę radzieckiego programu broni jądrowej, szczegółowo opisując naukowe, polityczne i ideologiczne wyzwania, przed którymi stanęli radzieccy naukowcy. Książka czerpie ze znaczących badań w radzieckich archiwach i zapewnia wgląd w dynamikę między społecznością naukową a totalitarnym państwem. Chociaż zawiera cenne informacje historyczne, niektórzy recenzenci zauważyli utrzymującą się antyradziecką stronniczość i pewną nadmiarowość w szczegółach naukowych, które mogą zakłócać płynność narracji.

⬤ Dobrze zbadana, oparta na obszernej pracy archiwalnej
⬤ # Wnikliwa analiza relacji między radziecką społecznością fizyków a wymaganiami państwa
⬤ # Szczegółowy opis wyzwań związanych z rozwojem broni jądrowej
⬤ # # Podkreśla odporność i osiągnięcia radzieckich naukowców
⬤ # # Przystępne omówienie złożonych koncepcji naukowych
⬤ # # Cenne dla zrozumienia kontekstu zimnej wojny i środowiska ideologicznego tamtych czasów.

⬤ Konsekwentne antyradzieckie nastawienie zauważone przez niektórych recenzentów
⬤ # Zbyt szczegółowe wyjaśnienia naukowe, które mogą przytłoczyć czytelników niezainteresowanych szczegółami technicznymi
⬤ # Niektórzy recenzenci uważali, że książka jest czasami powtarzalna
⬤ # Brak zaangażowania w niektóre postacie historyczne lub wydarzenia, które mogłyby dodać głębi narracji.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Stalin and the Bomb: The Soviet Union and Atomic Energy, 1939-1956

Zawartość książki:

Przez czterdzieści lat radziecko-amerykański wyścig zbrojeń nuklearnych zdominował światową politykę, jednak radziecki establishment nuklearny był owiany tajemnicą. Teraz, gdy zimna wojna dobiegła końca, a Związek Radziecki upadł, możliwe jest udzielenie odpowiedzi na pytania, które od lat intrygowały decydentów i opinię publiczną. Jak Związek Radziecki zbudował swoje bomby atomowe i wodorowe? Jaką rolę odegrało szpiegostwo? Jak amerykański monopol atomowy wpłynął na politykę zagraniczną Stalina? Jakie były relacje między radzieckimi naukowcami nuklearnymi a przywódcami politycznymi kraju? Ta urzekająca książka odpowiada na te pytania, śledząc historię radzieckiej polityki nuklearnej od rozwoju fizyki w latach dwudziestych XX wieku do testów bomby wodorowej i pojawienia się odstraszania nuklearnego w połowie lat pięćdziesiątych.

David Holloway z wciągającymi szczegółami opowiada o tym, jak Stalin uruchomił awaryjny program atomowy dopiero po tym, jak Amerykanie zbombardowali Hiroszimę i pokazali, że bombę można zbudować; jak informacje przekazane Sowietom przez Klausa Fuchsa pomogły w stworzeniu ich pierwszej bomby; jak inteligencja naukowa, w skład której wchodzili tacy ludzie jak Andriej Sacharow, współdziałała z aparatem policyjnym kierowanym przez podejrzanego i groźnego Ławrentija Berię; jakie kroki podjął Stalin, aby przeciwdziałać amerykańskiej dyplomacji atomowej; jak projekt nuklearny uratował sowiecką fizykę i pozwolił jej przetrwać jako wyspa intelektualnej autonomii w totalitarnym społeczeństwie; i co się stało, gdy po śmierci Stalina sowieccy naukowcy twierdzili, że ich projekt nuklearny nie ma sensu. W jaki sposób projekt nuklearny uratował radziecką fizykę i pozwolił jej przetrwać jako wyspa intelektualnej autonomii w totalitarnym społeczeństwie; i co się stało, gdy po śmierci Stalina radzieccy naukowcy argumentowali, że wojna nuklearna może zniszczyć całe życie na ziemi.

Ta arcyciekawa historia rzuca światło na radziecką politykę u szczytu zimnej wojny, oświetla centralny, ale dotychczas tajny element systemu stalinowskiego i stawia w perspektywie tragiczne dziedzictwo tego programu - szkody dla środowiska, rozległą sieć instytutów i fabryk oraz ogromne zapasy niechcianej broni.