Stając się Achillesem: Poświęcenie dziecka, wojna i złe rządy w Liadzie i nie tylko

Oryginalny tytuł:

Becoming Achilles: Child-Sacrifice, War, and Misrule in the Lliad and Beyond

Zawartość książki:

Patrząc na Iliadę i mit przez pryzmat współczesnej psychologii, w Becoming Achilles: Becoming Achilles: Child-Sacrifice, War, and Misrule in the Iliad and Beyond, Richard Holway pokazuje, w jaki sposób epos podbudowuje indywidualne i wspólnotowe katharsis i zaprzeczenie. Ofiarne wychowanie dzieci generuje, ale także zagraża agonistycznym, poszukującym chwały kulturom starożytnej Grecji.

Nie tylko agresja, ale także wiedza o ofiarnym rodzicielstwie musi zostać oczyszczona. Tak jak Zeus stara się, aby zagrożenia dla jego reżimu rozgrywały się nieszkodliwie (dla niego) w królestwie śmiertelników, tak Iliada dramatyzuje zagrożenia dla archaicznych i późniejszych kultur greckich na bezpiecznej arenie poetyckiego przedstawienia. Epos przedstawia w wypartej formie destrukcyjne związki matki z synem i ojca z córką oraz wynikające z nich konflikty wewnątrz i międzypokoleniowe.

Holway kwestionuje przedstawioną w Iliadzie (i przez wielu badaczy) prezentację Achillesa jako bohatera, który mówi prawdę do władzy, uczy się poprzez cierpienie i jest przykładem królewskich cnót, których brakuje Agamemnonowi. Podobnie jest z katartycznym procesem Iliady, niezależnie od tego, czy jest on rozumiany jako oczyszczenie z wrodzonej agresji, czy też osiągnięcie moralnej jasności.

Zamiast tego, jak twierdzi Holway, Achilles (i Sokrates) starają się udowodnić, że nie są tym, czego sami doświadczają - potrzebującymi, bezbronnymi dziećmi, które boją się przyznać, a tym bardziej wypowiedzieć się przeciwko wykorzystywaniu ich przez rodziców do zaspokajania ich potrzeb. To, co wyłania się z analizy Holwaya, to nie tylko nowe odczytanie Iliady, od jej pierwszego do ostatniego słowa, ale także zrewidowany opis dynamiki rodzinnej leżącej u podstaw starożytnych kultur greckich.