Średniowieczny teatr angielski 44

Oryginalny tytuł:

Medieval English Theatre 44

Zawartość książki:

Najnowsze badania nad dramatem i przedstawieniami średniowiecza i okresu Tudorów.

Medieval English Theatre jest wiodącym czasopismem w dziedzinie wczesnych studiów teatralnych. Jego nazwa przeczy jego szerokiemu zakresowi zainteresowań: publikuje artykuły na temat teatru i widowisk z całych Wysp Brytyjskich aż do otwarcia londyńskich teatrów i zniesienia obywatelskich sztuk religijnych, a także zawiera artykuły na temat dramatu europejskiego i łacińskiego, wraz z analizami współczesnych ocalałych lub odpowiedników oraz produkcji badawczych średniowiecznych sztuk.

Artykuły zawarte w tym tomie poruszają wiele powiązanych ze sobą tematów. Tematy królewskości i zabawy są kontynuowane od tomu 43. Mamy pierwsze dogłębne badanie zatrudnienia słynnego obecnie trębacza Czarnych Tudorów, Johna Blanke, na dworach królewskich Henryka VII i Henryka VIII. Zabawny przegląd popularnej europejskiej gry w blanket-tossing towarzyszy tłumaczeniu hałaśliwej, wyrafinowanej, ale zaskakująco humanitarnej holenderskiej farsy rederijkers. Sztuki Towneleya pozostają podatnym gruntem dla dalszych badań, a ta farsa z podrzucaniem koca oświetla kluczową scenę znanej Drugiej Gry Pasterskiej. Nowe badanie potocznego odniesienia do "Stafford Blue" w innej sztuce Towneleya, Noah, nie tylko ożywia kontekst społeczny sztuki, ale także przyczynia się do ważnego ponownego przemyślenia daty rękopisu. Dwa artykuły ukazują teatralny potencjał jedzenia i posiłków. Dowiadujemy się, w jaki sposób tudorowskie interludium Jakub i Ezaw dramatyzuje przygotowywanie i dostarczanie żywności z historii z Księgi Rodzaju. Podawanie i spożywanie posiłków staje się środkiem społecznej, teologicznej i teatralnej manipulacji. W przeciwieństwie do tego, w sztuce Ostatnia Wieczerza w N. Town i francuskim dramacie klasztornym widzimy, jak chleb Paschy, Ostatnia Wieczerza i Msza mogą być przywoływane, nawarstwiane i dzielone w przedstawieniu. W obu tych sztukach doświadczenia widzów związane z teatrem i komunią nakładają się na siebie i wzajemnie się uzupełniają.