Średniowieczne samokoronacje

Oryginalny tytuł:

Medieval Self-Coronations

Zawartość książki:

W oparciu o źródła narracyjne, ikonograficzne i liturgiczne, jest to pierwsze systematyczne studium, które śledzi historię rytuału królewskich autokoronacji od starożytnej Persji do współczesności.

Demaskując jako mit pogląd, że akt autokoronacji Napoleona w 1804 r. był pierwszym niezwykłym wydarzeniem, które przełamało świecką tradycję koronowania królów przez biskupów, Jaume Aurell żywo pokazuje, że autokoronacje nie były tak transgresyjne ani niekonwencjonalne, jak sobie wyobrażano.

Opierając się na licznych przykładach królewskich autokoronacji, ze szczególnym uwzględnieniem europejskich królów średniowiecza, w tym Fryderyka II Niemieckiego (1229), Alfonsa XI Kastylijskiego (1328), Piotra IV Aragońskiego (1332) i Karola III Nawarry (1390), Aurell czerpie z historii, antropologii, badań rytualnych, liturgii i historii sztuki, aby zbadać królewskie autokoronacje jako uprzywilejowane miejsca, w których napotyka się granice i granice między doczesnością a duchowością, polityką a religią, tradycją a innowacją.