Średniowieczna rozproszona osada na glinie Mid Suffolk w Cedars Park, Stowmarket

Oryginalny tytuł:

Medieval Dispersed Settlement on the Mid Suffolk Clay at Cedars Park, Stowmarket

Zawartość książki:

Firma Archaeological Solutions przeprowadziła wykopaliska na siedmiu odrębnych obszarach na północny wschód od Stowmarket w środkowym Suffolk, na gliniastym zboczu wzgórza nad rzeką Gipping. Zidentyfikowano cztery fazy średniowiecznego i późnośredniowiecznego użytkowania gruntów; główny okres aktywności przypadł na XIII-XIV wiek naszej ery.

Na północ od Cedars Park, gdzie zbocze wzgórza wyrównuje się do płaskowyżu, wykopaliska ujawniły część zamkniętej zagrody. Zidentyfikowano pozostałości dwóch budynków z ziemnymi fundamentami, a także brukowane podwórza, liczne kamieniołomy i doły na śmieci oraz duży staw lub wodopój.

Na niższych zboczach w kierunku południowo-zachodnim znajdował się obszar osadnictwa przydrożnego oznaczony regularnymi granicami posesji / rowami odwadniającymi po obu stronach Creeting Road. Bezpośredni związek między drogą a średniowiecznymi rowami granicznymi wskazuje, że była ona używana w XIII wieku, jeśli nie wcześniej. Ponieważ obszary wykopalisk były nieco odsunięte od drogi, dowody na istnienie domów mieszkalnych były nieobecne. Ujawniono jednak tylne obszary kilku przydrożnych toftów, zawierające brukowane podwórza i pozostałości stodół lub innych budynków rolniczych. Rozproszone doły zawierające duże ilości ceramiki, kości zwierzęcych i innych śmieci domowych świadczyły o zamieszkiwaniu w pobliżu. Nazwy pól wskazują, że osada leżała na skraju zieleni, która została ogrodzona we wczesnym okresie późnośredniowiecznym. Prawdopodobnie była ona bezpośrednio związana ze średniowiecznym dworem w Thorney Hall, 250 m na zachód. Na wschód od tego miejsca, w pobliżu Sheepcote Hall, znajdowała się niewielka zagroda z podwójnymi rowami, która prawdopodobnie była wykorzystywana do zaganiania owiec, z innym obszarem średniowiecznej osady przydrożnej w pobliżu skrzyżowania Creeting Road i Mill Street.

Cedars Park został prawdopodobnie zasiedlony w sprzyjających warunkach środowiskowych w XII i na początku XIII wieku, w okresie rosnącej populacji. Rozprzestrzenianie się małych, rozproszonych osad w krajobrazie było również wynikiem stopniowego rozpadu dużej późnosaksońskiej posiadłości królewskiej Thorney na wiele oddzielnych posiadłości. Przyczyny opuszczenia znacznej części terenu około połowy XIV wieku nie są znane, ale pewną rolę mogła tu odegrać Czarna Śmierć i późniejsze wybuchy epidemii dżumy, a także trudności w uprawie lokalnej gliniastej gleby w pogarszającym się klimacie XIV wieku.

Zamknięte gospodarstwo można wstępnie zidentyfikować z kamienicą udokumentowaną w aktach dworu Thorney Hall, która była własnością niejakiego Williama Le Newmana do czasu jej opuszczenia w około 1340 roku. Pod koniec XIV wieku działki na zielonym skraju były prawdopodobnie w posiadaniu niejakiego Geoffreya Atte Grene. Do 1408 r. kamienice Geoffreya przeszły w ręce dżentelmena Thomasa Mystertona, który prawdopodobnie sam ich nie zajmował. Zmieniające się wzorce własności ziemi przyczyniły się zatem do ostatecznego opuszczenia tej części terenu. Późniejsze użytkowanie gruntów rolnych było reprezentowane przez serię rowów granicznych, które ściśle odpowiadały tym zarejestrowanym na mapie dziesięciny Stowupland z 1839 roku.

Rozproszone średniowieczne osady w Cedars Park były zamieszkiwane przez ludzi o stosunkowo niskim statusie, z niewielkimi dowodami na wyspecjalizowaną produkcję rolną lub rzemieślniczą i kilkoma oznakami bogactwa. Mieszane rolnictwo z ważnym elementem pasterskim produkowało wystarczającą ilość żywności na ich utrzymanie i skromną nadwyżkę, za którą byli w stanie kupić ceramikę i inne towary na lokalnych rynkach; większość przedmiotów znalezionych na miejscu została wyprodukowana w promieniu trzydziestu mil. Podobne małe gospodarstwa i przydrożne lub zielone osady były typowe dla średniowiecznego krajobrazu gliniastych terenów Suffolk, Essex i Norfolk. Jednakże, podczas gdy tego typu rozproszone osady są dobrze znane z dokumentów i badań terenowych, bardzo niewiele z nich zostało poddanych nowoczesnym wykopaliskom na otwartym terenie i odzyskaniu szczegółowych dowodów strukturalnych, ekonomicznych i środowiskowych.