Średniowieczna Andhradesa, Ad 1000-1324

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Medieval Andhradesa, Ad 1000-1324

Zawartość książki:

Rok 973 n.e. oznaczał wzrost potęgi Kalyana Chaluka w Andhra, po którym nastąpił okres wojen między Kalyana Chalukyas i Cholas z Thanjavur przez ponad sto lat.

Upadek tych potęg utorował drogę do powstania Velanati Chodas, Nellore Chodas i Kakatiyas w Andhradesie; Yadavas w górnym Dekanie; i Hoysalas na południe od rzeki Tungabhadra. Od połowy XII wieku Kakatiyowie stali się dominującą potęgą, a Warangal stał się głównym ośrodkiem kulturalnym i politycznym. Kakatiyowie skonsolidowali swoją władzę, pokonując opornych feudałów i nadając władzę administracyjną lojalnym podwładnym, a także zawierając sojusze matrymonialne z rodzinami podbitych lokalnych wodzów.

Pod ich rządami różne grupy społeczne migrowały do przybrzeżnego regionu Andhra z sąsiedniego kraju Tamilów, co doprowadziło do powstania nowych podsekt.

Co więcej, grupy społeczne zaczęły być nazywane na podstawie lokalnej tożsamości, takiej jak bramini Pakanati i Velanati, waiśyowie Penugonda oraz reddis Panta i Pakanati, by wymienić tylko kilka. Oparte na scentralizowanej biurokracji państwo Kakatiya można ogólnie scharakteryzować jako feudalne.

Podstawą gospodarki było rolnictwo i nastąpił znaczny wzrost infrastruktury irygacyjnej. Handel kwitł w ramach systemu gildii i doprowadził do rozwoju wielu ośrodków miejskich. Instytucja świątyni zyskała na znaczeniu, czemu sprzyjał królewski patronat.

Buddyzm chylił się ku upadkowi, podczas gdy Sri Vaishnavizm i Vira Saivizm zyskiwały na popularności, a Andhradesa stała się znana jako Trilinga - kraina trzech saivickich świątyń w Kalesvaram, Srisailam i Draksharama. W architekturze tryb vesara rozkwitł pod rządami Kakatiyów, podczas gdy forma phamsana była popularna przy budowie pomników w regionie Telangana. W dziedzinie języka i literatury pismo telugu przeszło znaczące zmiany, a klasyczna literatura telugu rozwinęła się wraz z tłumaczeniem Mahabharaty przez Nannaya Bhatta oraz wzrostem znaczenia kilku poetów i pisarzy telugu.