Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Averroes' Middle Commentary on Aristotle's Rhetoric: Arabic-English Translation, with Notes and Introduction
Pierwsze anglojęzyczne tłumaczeniekluczowego średniowiecznego arabskiego komentarza do Retoryki Arystotelesa, z kontekstem jego wkładu w historię intelektualną.
Abū al-Walīd Muḥammad ibn Aḥmad ibn Rushd (zm. 1198 r. n.e.), znany na Zachodzie jako Awerroes, napisał jeden z najważniejszych średniowiecznych arabskich komentarzy do słynnego traktatu Arystotelesa, Retoryki. Awerroes pracował w ramach tradycji, która obejmowała muzułmańskich filozofów Al-Farabiego (zm. 950) i Awicennę (zm. 1037), którzy wspólnie stworzyli wczesny kanon wprowadzający pisma Arystotelesa do akademii średniowiecznej Europy. Tutaj, po raz pierwszy, Lahcen El Yazghi Ezzaher tłumaczy Średni komentarz Awerroesa na język angielski, z analizą podkreślającą jego kształtowanie myśli filozoficznej.
Ibn Rushd urodził się w znanej rodzinie mieszkającej w Kordobie i Sewilli za panowania dynastii Almoḥad w Maghrebie i Al-Andalus. Na dworze otrzymał wsparcie na napisanie zbioru komentarzy retorycznych rozszerzających prace jego arabsko-muzułmańskich poprzedników, co było kluczowym krokiem w promowaniu wpływu Arystotelesa na europejską scholastykę i zachodnią edukację. Skrupulatne tłumaczenie Średniego komentarza Awerroesa przez Ezzahera odzwierciedla głębię i rozległość tego zaangażowania, obejmując dyskusję na temat arabsko-muzułmańskiej tradycji komentarzy i wkładu Awerroesa w nią. Jego badania naświetlają złożoność stanowiska Awerroesa, wyrażając wyzwania, przed którymi stanęli muzułmańscy uczeni, udostępniając swojej społeczności teksty niemuzułmańskie. Dzięki jego pracy widzimy, jak ludzie w różnych momentach historycznych dostosowywali koncepcje intelektualne, aby zachować witalność i znaczenie retoryki w nowych kontekstach.
Średni komentarz Awerroesa stanowi przykład bliskich powiązań między starożytną Grecją a średniowieczną muzułmańską nauką oraz sposobów, w jakie muzułmańscy uczeni doceniali filozofię arystotelesowską wraz z zaangażowaniem w ich systemy kulturowe i religijne.