Sprache, Erkenntnis und Ethik bei Wittgenstein und Nagarjuna. Eine Untersuchung in komparativer Sprachphilosophie

Zawartość książki:

Zarówno buddyzm, jak i wielcy zachodni myśliciele opisują introspekcyjny, subiektywny poziom doświadczenia poza językiem, który może służyć jako źródło i inspiracja dla niedualnych zachowań etycznych. Zarówno Nagardżuna, jak i Wittgenstein - jako przedstawiciele głównych tradycji filozoficznych - wskazują, że język wskazuje na poziom doświadczalny własnego pochodzenia, ale nie może reprezentować tego poziomu w sposób wyczerpujący.

Językowe i kulturowe uwarunkowania każdej osoby wpływają również na późniejszą "werbalizację" jej medytacyjnego doświadczenia. Świadomość ograniczeń językowych i rozpoznanie metajęzykowej przestrzeni doświadczenia pozwala rozwiązywać problemy w nowy sposób - z daleko idącymi konsekwencjami.

Dzięki nowemu podejściu do filozofowania międzykulturowego, książka ta ma na celu przyczynienie się do rozwiązywania globalnych problemów w głęboki i międzykulturowy sposób poprzez ukazanie różnorodności języków nie jako przeszkody, ale jako szansy i konstytutywnego elementu rzeczywistości. Różnorodne perspektywy, paradygmaty i tradycje filozoficzne uzupełniają się we wzajemnym procesie zrozumienia i znajdują syntezę, w której różnorodność nie musi być rozpuszczana, ale może być przekraczana w ciszy i rozwiązywana pragmatycznie.