Spóźnienie

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje od czytelników, z których niektórzy chwalą jej skupienie się na nowoczesnej architekturze i jakość ilustracji, podczas gdy inni krytykują jej styl pisania i postrzegany brak głębi w analizie teoretycznej. Punktem spornym jest w szczególności podejście Petera Eisenmana zarówno jako architekta, jak i teoretyka.

⬤ Zwięzłe argumenty i ciekawe spostrzeżenia na temat wpływowych architektów, takich jak Aldo Rossi, John Hejduk i Adolf Loos.
⬤ Piękne rysunki, które poprawiają wrażenia z lektury.
⬤ Polecana dla osób zainteresowanych nowoczesną architekturą.

⬤ Pisanie jest postrzegane jako napięte i zbyt złożone, co umniejsza celom książki.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali analizę teoretyczną za cienką i pozbawioną głębi.
⬤ Krytykowana jest niespójność dyskusji i poczucie pretensjonalności.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lateness

Zawartość książki:

Prowokacyjny argument na rzecz historycznej niejednoznaczności w architekturze autorstwa jednego z czołowych teoretyków tej dziedziny.

Koncepcje nowoczesności w architekturze są często wyrażane w idei zeitgeist, czyli "ducha epoki", postawy wobec formy architektonicznej, która jest osadzona w wierze w postępujący czas. Lateness bada, w jaki sposób architektura może działać wbrew tym linearnym prądom w zaskakujący i przekonujący sposób. W tej wnikliwej książce, międzynarodowej sławy architekt Peter Eisenman, wraz z Elisą Iturbe, proponuje inne spojrzenie na formę i czas w architekturze, takie, które omija czasowe ograniczenia stylu, które wymagają, aby był on "na czasie" - późność. Skupia się na trzech dwudziestowiecznych architektach, którzy w swoich projektach wykazywali cechy późności: Adolf Loos, Aldo Rossi i John Hejduk. Opierając się na teorii krytycznej Theodora Adorno i jego studium ostatnich dzieł Beethovena, Eisenman pokazuje, jak architektura tych kanonicznych postaci była czasowo niezsynchronizowana z konwencjami i oczekiwaniami oraz jak spóźnienie może służyć jako forma uwolnienia się od ograniczeń chwili.

Łącząc architekturę, muzykę i filozofię oraz opierając się na pouczających przykładach z epoki renesansu i baroku, Lateness pokazuje, w jaki sposób dzisiejsza architektura może wykorzystać koncepcję opóźnienia, aby uwolnić się od ograniczeń stylistycznych, poszerzyć możliwości krytyczne architektury i zapewnić nowy sposób analizy.