Spotkania etyczne: Transnarodowy feminizm, prawa człowieka i kino wojenne w Bangladeszu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ethical Encounters: Transnational Feminism, Human Rights, and War Cinema in Bangladesh

Zawartość książki:

Książka Ethical Encounters to eksploracja przecięcia feminizmu, praw człowieka i pamięci w celu naświetlenia, w jaki sposób wizualne praktyki wspominania brutalnej spuścizny w kinie Bangladeszu mogą wyczarować globalną wyobraźnię filmową na rzecz rozwoju ludzkości.

Badając współczesne, skoncentrowane na kobietach kino Muktijuddho - filmy fabularne i dokumentalne, które koncentrują się na wojnie wyzwoleńczej w Bangladeszu w 1971 roku - Elora Chowdhury pokazuje, w jaki sposób filmy te wyobrażają sobie, zakłócają i reinterpretują genderowy nacjonalistyczny krajobraz traumy, wolności i sprawczości. Chowdhury analizuje bangladeskie filmy feministyczne, w tym Meherjaan i Itihaash Konna ("Córki historii"), a także zaangażowane społecznie filmy aktywistów, w tym Jonmo Shathi ("Urodzeni razem") i Shadhinota ("Pewne wyzwolenie"), aby pokazać, w jaki sposób filmy wojenne z Bangladeszu mogą generować możliwości sprawiedliwości płciowej.

Chowdhury argumentuje, że filmy oparte na sprawiedliwości mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia i negocjowania wielowarstwowych znaczeń i konsekwencji katastrofalnego ludzkiego cierpienia, a jednocześnie wskazują na podmiotowości i tożsamości, które nie są redukowalne do polityki cierpienia. Są one raczej kluczem do stworzenia alternatywnego i destrukcyjnego archiwum feministycznej wiedzy - wrażliwego świadectwa, odpowiedzialnego widza i sprawiedliwej odpowiedzialności w czasie i przestrzeni.

Opierając się na krytyce czarnych i ponadnarodowych feministek, Chowdhury bada kwestie związane z miejscem kobiet, ich rolami społecznymi i sposobami uczestnictwa w wojnie, a także językiem wizualnym, dzięki któremu stają się one czytelne jako ofiary/podmioty przemocy i agenci narodu. Ethical Encounters naświetla możliwości filmu jako miejsca do wyrażenia etyki, która uznaje przemoc założycielską narodzin narodu, odzyskuje ją, nawet jeśli we fragmentach, i inaczej wyobraża sobie niemożliwą do pogodzenia relację między człowieczeństwem, wolnością i sprawiedliwością.