Spotkajmy się w pokoju księżycowym: Historie

Opinie czytelników

Książka „Meet Me in the Moon Room” to zbiór opowiadań łączących elementy fantasy, science fiction i horroru. Zawiera szeroki wachlarz narracji, od absurdalnych po przejmujące, ukazując innowacyjny styl pisania Raya Vukcevicha. Podczas gdy niektóre historie są zachwycające i wciągające, inne są uważane za mniej atrakcyjne lub trudne do odczytania. Zbiór wywołuje różne reakcje, niektórzy czytelnicy chwalą jego oryginalność i humor, podczas gdy inni krytykują go za brak spójnej fabuły.

⬤ Innowacyjne i pomysłowe pisarstwo.
⬤ Różnorodność historii, które eksplorują różne gatunki (fantasy, sci-fi, horror).
⬤ Niektóre historie są szczególnie dobrze przyjęte, jak „Mom's Little Friends” i „Pretending”.
⬤ Humor i wzruszenie obecne w wielu narracjach.
⬤ Wciągający dla fanów wyjątkowych historii.

⬤ Niespójna jakość historii; niektóre są opisywane jako nużące lub bezcelowe.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania za bardzo stara się być inny.
⬤ Problemy z formatem książki, takie jak nieczytelne czcionki, szczególnie na niektórych urządzeniach.
⬤ Nie wszystkie opowiadania mają taki sam wydźwięk, co jest typowe dla zbiorów opowiadań.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Meet Me in the Moon Room: Stories

Zawartość książki:

* Finalista nagrody Philipa K. Dicka.

* Polecane przez Locus.

Oto 33 dziwne, cudowne historie dotyczące mężczyzn, kobiet, teleportacji, zwijanych kotów i brązowych papierowych toreb. Na przemian kapryśne i niepokojące - często udaje im się być jednym i drugim - te krótkie fikcje opisują relacje rodzinne, złe rozstania i podróże w kosmos.

Vukcevich w swoim zwariowanym, zabawnym spojrzeniu na codzienne życie należy do tej samej szkoły absurdu, co George Saunders, David Sedaris, Ken Kalfus i Victor Pelevin, choć nie ma nikogo takiego jak on. Wypróbuj jedną z tych historii, nie zajmie ci to dużo czasu, ale wywróci twoją głowę na lewą stronę.

"Jaki inny pisarz mógłby sprawić, że zaczniesz się śmiać w połowie pierwszej strony opowiadania o mężczyźnie zakładającym sweter? Może Thurber, dawno temu. Kup tę książkę."

--Damon Knight.

"Tych historii nie da się porównać z żadnymi innymi. Nie ma nikogo w tej samej klasie co Ray Vukcevich. Opowiadania są wyjątkowo, wspaniale, genialnie oryginalne, zaskakujące w każdym z nich, pełne dowcipu i śmiechu na głos. Oszałamiająca kolekcja."

--Kate Wilhelm.

"Absurd i głębia są płynnie połączone dzięki świetnemu pisarstwu. Meet Me in the Moon Room to pierwszorzędny zbiór.

--Jeffrey Ford.

"33 krótkie opowiadania w Meet Me in the Moon Room wymykają się kategoryzacji gatunkowej. Kilka z nich bawi się konwencjami science fiction; inne odchodzą od szlaków przetartych przez Donalda Barthelme'a. Moon Room zachwyci tych, którzy docenili ryzyko podjęte przez Dona DeLillo w Ratner's Star."

-- Hartford Courant.

"Ekscentryczne opowiadania, które często nadają codziennemu życiu szalony zwrot."

-- Book Magazine.

"Ray Vukcevich jest mistrzem ostatniej linijki. Prawie każde z jego opowiadań ma na końcu zingera, ale nie jest to rodzaj zingera, który denerwuje czytelnika lub powoduje irytację. Często jest to doskonała linia dialogowa, która otwiera całą historię.... Vukcevich genialnie posługuje się formą opowiadania. Chociaż opowiadania czyta się jak zabawne winiety, Vukcevich potajemnie pracuje nad ideami jaźni, tożsamości, przeznaczenia i obsesji. A od czasu do czasu także o niebezpieczeństwach kosmosu".

-- Review of Contemporary Fiction.

"Vukcevich jest mistrzem radykalnych rekombinacji, czerpiąc z (między innymi) Braci Grimm, Dickensa, Lewisa Carrolla, Kafki, O. Henry'ego, Dali, Asimova, pulpowej space opery i najnowszych osiągnięć nanotechnologii, tworząc dzieła, które są całkowicie jego własne. Czasami na zaledwie czterech lub pięciu stronach zręcznie żongluje tak wieloma pomysłami, emocjami i perspektywami, że wywołuje to dziwnie odświeżające poczucie zawrotu głowy - haj bez kaca do naśladowania..... Byłoby... wielkim błędem zignorować niezwykły talent Raya Vukcevicha".

-- Locus.

"Vukcevich jest bardzo zręcznym pisarzem, autentycznym sprinterem w erze milerów i all-out stayerów..... Vukcevich potrafi puentować, ale nie polega na nich. Rzeczywiście, jego niezwykle lekki dotyk, jeśli chodzi o zamykanie narracji, jest jego najbardziej charakterystyczną cechą. Każdy, kto uważa, że dziwaczny surrealizm i niezobowiązujący absurd - główne zasoby w handlu fantastycznego pisarza ultrakrótkich opowiadań - są łatwą gliną do uformowania w formę narracyjną, nie zastanawiał się poważnie nad kwestią wykończenia".

-- New York Review of Science Fiction.

"Te historie z łatwością napędzają swoich bohaterów po nieostrej granicy między fantazją a psychozą, z efektami obejmującymi gamę od melancholii po głupkowatość, od żałości po oburzenie..... To jest chwalebnie szalony świat Vukcevicha, a my mamy szczęście, że możemy go dzielić."

-- Asimov's.

"Ten sam antyczny duch, który przepełnił tajemniczą powieść Vukcevicha Człowiek o może pół tuzina twarzy, porusza się zabawnie w tym pierwszym zbiorze fantastycznej fikcji, którego 33 wypełnione helem historie osiągają odpowiednie absurdalne życie, aby uciec od powagi swoich tematów. Opowiadanie "By the Time We Get to Uranus" w niezwykle przejmujący sposób traktuje o nieuleczalnej chorobie: dotknięci nią ludzie wyrastają w skafandrach kosmicznych, które zmuszają ich do pozostawienia bliskich. Tajemnice rodzicielstwa przejawiają się zabawnie w "Poop", opowiadającym o parze, która odkrywa, że pielucha ich noworodka wypełnia się ptakami, myszami i muzyką symfoniczną. Chociaż zwodniczo proste w swoim oszczędnym stylu, winiety wykazują skrupulatną staranność w tworzeniu dziwacznych metafor, aby wyrazić nastroje zrażonych małżonków, zirytowanych kochanków, rywalizujących dzieci i niezadowolonych pracowników. Chęć, z jaką bohaterowie autora akceptują niestosowność swoich sytuacji, często prowadzi do głęboko poruszających spostrzeżeń na temat ludzkiej kondycji. Na przykład w przejmującym opowiadaniu tytułowym mężczyzna wcale nie uważa za dziwne, że kochanka sprzed dziesięcioleci wezwała go do symulowanego krajobrazu księżycowego w parku rozrywki, zastanawiając się, że sens życia to tak naprawdę "nic więcej niż para ludzi tulących się do siebie dla wygody w zimnym wszechświecie". Pomysłowe i zabawne historie dostarczają więcej emocjonalnej prawdy niż dużo bardziej realistyczna fikcja.

Prognoza: Z recenzjami Damona Knighta, Kate Wilhelm i Jeffreya Forda, ta kolekcja jest wysokiej jakości pozycją, która powinna skorzystać z dobrego słowa."

-- Publishers Weekly.

"Mężczyzna naciąga na głowę sweter, który zrobiła mu dziewczyna i prawie się w nim gubi. Uratowany z arktycznego lodu, umierający Victor (Frankenstein) opowiada historię, która nie pozostawia wątpliwości, że potworem jest James Joyce, Stephen Dedalus lub Finn (ponownie). Tim ratuje świat przed kometą, każąc swojej rodzinie założyć na głowy papierowe torby. Co? Co? Co? Uspokój się. To jest właśnie świat według Raya Vukcevicha, wystarczająco sf-ish, aby dostać się do The Magazine of Fantasy & Science Fiction i Asimov's, ale także przypominający fantastyczne środowiska Gogola, Kafki i Looney Toons. To, czy się do niej przekonasz, zależy od tego, co sądzisz o kreskówkach zrobionych ze słów i więzieniach zrobionych z kłamstw.