Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
A Social History of Iranian Cinema, Volume 1: The Artisanal Era, 1897-1941
Hamid Naficy jest jednym z czołowych światowych autorytetów w dziedzinie irańskiego kina, a A Social History of Iranian Cinema to jego opus magnum. Obejmująca okres od końca XIX wieku do początku XXI wieku i odnosząca się do filmów dokumentalnych, popularnych gatunków i filmów artystycznych, wyjaśnia specyficzne irańskie tryby produkcji filmowej, a także rolę kina i mediów w kształtowaniu nowoczesności i nowoczesnej tożsamości narodowej w Iranie. Ta kompleksowa historia społeczna obejmuje cztery tomy, z których każdy można docenić osobno.
Tom 1 przedstawia i analizuje wczesne lata kina irańskiego. Film został wprowadzony w Iranie w 1900 roku, trzy lata po tym, jak pierwszy komercyjny wystawca filmowy w kraju zobaczył nowe medium w Wielkiej Brytanii. Wkrótce pojawił się rzemieślniczy przemysł filmowy sponsorowany przez rządzących szachów i inne elity. Obecność kobiet, zarówno na ekranie, jak i w kinach, okazała się kontrowersyjna aż do 1925 roku, kiedy to Reza Shah Pahlavi rozwiązał dynastię Qajar. Rządząc do 1941 roku, Reza Shah wdrożył program westernizacji mający na celu zjednoczenie, modernizację i sekularyzację wielokulturowego, wielojęzycznego i wieloetnicznego kraju. Zachęcano do filmowych przedstawień szybko modernizującego się Iranu, zdelegalizowano zasłonę, a dandysi rozkwitli. Jednocześnie fotografia, produkcja filmowa i kina były ściśle kontrolowane. Produkcja filmowa ostatecznie okazała się marginalna dla formacji państwowej. W Iranie wyprodukowano tylko cztery nieme filmy fabularne; z pięciu perskojęzycznych filmów dźwiękowych pokazanych w kraju przed 1941 rokiem, cztery zostały nakręcone przez irańskiego emigranta w Indiach.
Społeczna historia kina irańskiego
Tom 1: Era rzemieślnicza, 1897-1941.
Tom 2: Lata industrializacji, 1941-1978.
Tom 3: Okres islamski, 1978-1984.
Tom 4: Era globalizacji, 1984-2010.
