Spitfire, Mustang i „efekt Mereditha”: jak radziecki szpieg pomógł zmienić przebieg II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka szczegółowo bada efekt Mereditha, w szczególności jego zastosowanie w układzie chłodzenia P-51 Mustanga. Zapewnia dogłębne badania i oferuje wgląd w aerodynamiczne projekty myśliwców podczas II wojny światowej, przeciwdziałając powszechnym błędnym przekonaniom na temat skrzydeł z przepływem laminarnym. Autor przedstawia przekonujący portret samego Mereditha, postaci niezbyt często omawianej w literaturze lotniczej.

⬤ Obszerne badania
⬤ satysfakcjonująca i szczegółowa lektura
⬤ podważa powszechne błędne przekonania na temat aerodynamiki
⬤ fascynująca eksploracja wkładu Mereditha.

Książka jest opisywana jako raczej trudna do przeczytania, co może zniechęcić niektórych czytelników.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Spitfire, Mustang and the 'Meredith Effect': How a Soviet Spy Helped Change the Course of WWII

Zawartość książki:

W połowie lat trzydziestych XX wieku przeszkodą w osiągnięciu dużej prędkości przez projektantów samolotów była między innymi kwestia chłodzenia silnika. Było to duże wyzwanie, które musieli wziąć pod uwagę konstruktorzy nowych, szybkich samolotów wchodzących do służby, gdy nad Europą zbierały się chmury wojenne, ponieważ opór systemu wzrastał wraz z kwadratem prędkości. Zaprojektowano systemy kanałowe, które zmniejszały opór, ale opierały się one na założeniu, że system był zimny. Ignorowało to energię potencjalną z powietrza ogrzanego przez chłodnicę w przypadku samolotów chłodzonych cieczą oraz z odprowadzanych gazów spalinowych silnika.

Potrzeba było głęboko lateralnego myśliciela, aby wykorzystać możliwości paradoksu, że ciepło może obniżyć koszty chłodzenia. Tym myślicielem był brytyjski inżynier Frederick William Meredith. F. W. Meredith, do 1938 r. pracownik naukowy w Royal Aircraft Establishment w Farnborough, był kluczowym graczem w brytyjskim rozwoju autopilota i zdalnie sterowanych samolotów. Jego wkład w sukces aliantów w II wojnie światowej był ogromny - ale, co niewiarygodne, był on również znanym sowieckim agentem.

Niewielu wątpiłoby, że Supermarine Spitfire był pionierskim samolotem - nie dlatego, że był całkowicie metalowym jednopłatem z chowanym podwoziem i zamkniętym kokpitem, ponieważ nie były to unikalne rozwiązania - ale dlatego, że był pierwszym, w którym zastosowano zaprojektowany przez Mereditha kanałowy system chłodzenia. Od samego początku miał on wykorzystywać ciepło do tworzenia "ujemnego oporu". W praktyce projekt Spitfire'a był wadliwy, jak zauważył sam Meredith, i nie wykorzystywał w pełni tego, co stało się znane jako "efekt Mereditha".

Meredith wniósł również całkowicie pomijany, ale niezwykle ważny wkład w rozwiązanie problemu płynnego wprowadzania powietrza do kanałów chłodzących przy dużych prędkościach, bez czego, jak pokazał Spitfire, kanałowe systemy chłodzenia działały nieoptymalnie.

Pierwszym samolotem, który właściwie wykorzystał "efekt Mereditha" był północnoamerykański P-51 Mustang, co było bardzo istotnym czynnikiem, dlaczego był on o 30 mil na godzinę szybszy od Spitfire'a, gdy oba miały ten sam silnik Rolls-Royce Merlin.

Ta książka Petersa Springa bada życie niezwykłego i kontrowersyjnego F.W. Mereditha, osoby, która została w dużej mierze zapomniana przez historię, pomimo genialnych postępów, które poczynił - postępów, które pomogły aliantom wygrać wojnę z III Rzeszą Hitlera.