Spirala śmierci

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Death Spiral

Zawartość książki:

Poezja. "Spirala Śmierci", oznaczająca kołyszący się pokaz amerykańskiego bielika, gdy spada na ziemię, jest nie tylko wierszem w tym doskonałym zbiorze, ale także metaforą obecnego stanu kraju. Te pięknie oddane wiersze pytają, kiedy wyjdziemy z naszego "tańca śmierci, / i spadniemy w górę, w niewoli nieba?". Chociaż istnieją inne książki, które poruszają takie tematy, jak zmiany klimatyczne, rasizm i nasze czasy polityczne, to tym, co wyróżnia tę książkę, jest jej liryczna precyzja, skoki wyobraźni i zatrzymujące obrazy. Sarah Giragosian jest naprawdę utalentowaną poetką." - Charlotte Pence.

"THE DEATH SPIRAL" osadza nas w antropocenie (czasie masowego wymierania i zmian klimatycznych), ale odmawia trzymania się tego "faktu". Zamiast tego poetka znajduje sposób nie tylko na połączenie swojej świadomości, swojej istoty, swojego "ja" z absolutnym innym (innymi) - królestwem zwierząt i miłością - ale także na nakreślenie przewodnika po olśniewającym formalnym wykonaniu z naszych czasów terroru i straty. Giragosian z jasnym spojrzeniem, odpornością i odwagą zarówno uznaje "zanik mięśni nadziei", jak i sugeruje inną ścieżkę - taką, w której "nieposkromiona natura" (ani okrutna, ani moralna) prowadzi. Przepełniona "ekstazą katastrofy", historiami o pochodzeniu i "związkiem krwi między ssakiem a kamieniem", poetka jasno określa swoje pragnienie: "rozdzierać". I w tym rozdzieraniu (przypominającym szaloną Dickinson) i uwielbieniu otrzymujemy "test naszej) wolności", uwolniony umysł, skądinąd tragiczną narrację śmierci podciętą chwalebną pieśnią." - Virginia Konchan.

"Zaciekłe, wspaniałe wiersze Giragosiana ucieleśniają naszą rolę jako jedności w ciele i umyśle z innymi ludźmi, roślinami i zwierzętami - żyjącymi i wymarłymi - argumentując rodzinną więź integralną dla przetrwania gatunków, w tym naszego własnego: 'on jest miotającym się żółwiem / na kościanym haku, mówiącym skądinąd / o swojej odrębności. Wskazuję na serce, na krewnych...". Te wiersze mają nadzieję, że nie znajdziemy się w sytuacji, w której "nic nie zostało na Ziemi, by kochać lub bać się", ponieważ przywołują piękno wokół nas i w nas." - April Ossmann.