Speechsong: Dialogi Gould/Schoenberg

Oryginalny tytuł:

Speechsong: The Gould/Schoenberg Dialogues

Zawartość książki:

Speechsong to dzieło muzykologii wyobraźni, które odnosi się do engimas Schoenberga i Goulda, śpiewu i mowy, Mojżesza i Arona, technologii i bytu. Punktem wyjścia jest ostatni publiczny występ Goulda w Wilshire Ebell Theatre w Los Angeles, gdzie wykonano wiele utworów Schoenberga podczas jego kalifornijskiego wygnania.

To właśnie tutaj, po tym ostatnim występie, Gould spotyka widmowego Schoenberga w zainscenizowanej rozmowie, która bada trudności Schoenberga w ponownym przemyśleniu podstaw zachodniej muzyki. Pierwsza część Speechsong przypomina operowe arcydzieło Schoenberga, Moses und Aron, w którym bosko natchniony Mojżesz szuka pomocy swojego brata, aby opowiedzieć o swojej wizji: Mojżesz mówi, a Aron śpiewa. Napisana jako kompozycja dwunastotonowa, opera wytwarza inwolucję harmoniczną, która była odpowiedzią Schoenberga na diatryby Richarda Wagnera dotyczące hałasu w synagodze.

Dla Goulda Schoenberg to formalistyczna rewolucja. Życie Schoenberga sugeruje jednak, że było to poszukiwanie wolności osobistej i politycznej.

Druga połowa Speechsong to krytyczny esej w dwunastu "momentach", który ponownie przedstawia zainscenizowaną rozmowę jako badanie przecięć muzyki i mediacji. Zwrot Goulda ku studiu nagraniowemu wyłania się jako posthumanistyczne badanie nagranej muzyki jako odrzucenia tradycji wirtuozowskiej i wyzwolenia od jednostkowych koncepcji własnej tożsamości.

Odejście Schoenberga od tradycji muzycznej podobnie przenosi jego dwunastotonową inwencję poza muzyczne wykonanie, gdzie wyłania się, wraz z pejzażami dźwiękowymi Goulda, jako prototyp instalacji akustycznych takich artystów jak Stephen Prina i Cory Arcangel. W tych pracach muzyka porzuca salę koncertową i wymogi harmonii na rzecz przestrzeni akustycznej, która obejmuje jednocześnie nagrania Goulda i wykonania Schoenberga, które znalazły swój dom w Internecie.