Specjalne badanie Fannie Mae

Oryginalny tytuł:

Special Examination of Fannie Mae

Zawartość książki:

Kierownictwo wyższego szczebla Fannie Mae promowało wizerunek przedsiębiorstwa jako jednej z najmniej ryzykownych instytucji finansowych na świecie i jako „najlepszej w swojej klasie” pod względem zarządzania ryzykiem, sprawozdawczości finansowej, kontroli wewnętrznej i ładu korporacyjnego. Ustalenia zawarte w tej książce pokazują, że ryzyko w Fannie Mae było znacznie zaniżone, a wizerunek był fałszywy.

W okresie objętym niniejszym raportem - od 1998 r. do połowy 2004 r. - Fannie Mae odnotowywała niezwykle płynny wzrost zysków i precyzyjnie realizowała ogłoszone cele dotyczące zysku na akcję w każdym kwartale.

Osiągnięcia te były iluzją celowo i systematycznie tworzoną przez kierownictwo przedsiębiorstwa przy pomocy niewłaściwej księgowości i niewłaściwego zarządzania zyskami.

Wiele zasad i praktyk księgowych Fannie Mae nie było zgodnych z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP). Przedsiębiorstwo miało również poważne problemy z kontrolą wewnętrzną, sprawozdawczością finansową i ładem korporacyjnym.

Błędy te doprowadziły do zawyżenia przez Fannie Mae zgłoszonego dochodu i kapitału o szacowaną obecnie kwotę 10,6 mld USD. Poprzez świadome i celowe manipulowanie rachunkowością w celu osiągnięcia docelowych zysków, kierownictwo wyższego szczebla zmaksymalizowało otrzymywane premie i inne wynagrodzenia dla kadry kierowniczej, kosztem akcjonariuszy. Zarządzanie zyskami w znacznym stopniu przyczyniło się do wynagrodzenia prezesa i dyrektora generalnego Fannie Mae Franklina Rainesa, które w latach 1998-2003 wyniosło ponad 90 milionów dolarów.

Z tej sumy ponad 52 mln USD było bezpośrednio powiązane z osiągnięciem docelowych zysków na akcję. Fannie Mae konsekwentnie podejmowała znaczne ryzyko stopy procentowej, a kiedy stopy procentowe spadły w 2002 roku, poniosła straty ekonomiczne w wysokości miliardów dolarów. Przedsiębiorstwo było również narażone na duże ryzyko operacyjne i ryzyko utraty reputacji