Spatha: Długi miecz rzymski

Opinie czytelników

Książka autorstwa M.C. Bishopa bada ewolucję rzymskiego długiego miecza Spatha w III wieku. Łączy analizę techniczną z kontekstem historycznym, oferując szczegółowe ilustracje i wgląd w jego użycie i rozwój. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za pouczającą i dobrze zilustrowaną, inni krytykują ją za brak jasnej narracji i niewystarczające odpowiedzi na kluczowe pytania dotyczące przejścia miecza z Gladiusa.

Dogłębne informacje techniczne, doskonałe ilustracje, dobrze zbadane, wypełniają lukę w zrozumieniu rzymskiej broni wojskowej, interesujące dla entuzjastów tego okresu.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książka jest zdezorganizowana z niejasną narracją, brakuje odpowiedzi na kluczowe pytania dotyczące powstania Spathy i skrytykowali niewielki rozmiar druku, który może wpływać na czytelność dla niektórych.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Spatha: The Roman Long Sword

Zawartość książki:

Rzymski długi miecz, spatha, miał kluczowe znaczenie dla obrony imperium przez Rzymian - ten tytuł bada pochodzenie, rozwój, zastosowanie bojowe i trwałe dziedzictwo tej budzącej grozę broni do walki wręcz.

Przyjęta od Celtów w I wieku p.n.e. spatha, śmiercionośne i potężne ostrze tnące, stała się głównym mieczem rzymskiego żołnierza w czasach późniejszego imperium. W kolejnych stuleciach ostrze, pochwa i system przenoszenia przeszły szereg zmian, aż w III wieku n.e. stała się uniwersalną bronią boczną zarówno piechoty, jak i kawalerii.

Dzięki dużemu zasięgowi spatha była idealną bronią kawaleryjską, zastępując długi gladius hispaniensis w późniejszym okresie republikańskim. Wraz z ewolucją sposobu walki rzymskiej piechoty, style walki wręcz zmieniły się tak bardzo, że gladius został wyparty przez dłuższą spathę w II wieku naszej ery. Podobnie jak gladius, spatha była zaawansowana technologicznie, ze starannie kontrolowanym użyciem stali. Łatwa konserwacja była kluczem do jej sukcesu, a spatha została zaprojektowana tak, aby można ją było łatwo naprawić w terenie, gdzie dostęp do kuźni mógł być ograniczony. Spatha pozostała głównym rzymskim mieczem w późnym okresie rzymskim, a jej wpływ przetrwał do ciemnych wieków wraz z ostrzami bizantyjskimi, karolińskimi i wikingów.

Opierając się na relacjach historycznych, wykopanych artefaktach i wynikach najnowszych analiz naukowych ostrzy, uznany autorytet M. C. Bishop ujawnia pełną historię rozwoju, technologii, szkolenia i użytkowania spathy - miecza, który bronił imperium.