Spacerując po ulicach/spacerując po projektach: Przygody z demokracją społeczną w Nowym Jorku i Waszyngtonie

Opinie czytelników

Książka Owena Hatherleya stanowi krytyczną analizę publicznych budynków mieszkalnych i projektów urbanistycznych w Nowym Jorku i Waszyngtonie, łącząc krytykę architektoniczną z osobistymi komentarzami z podróży. Analizuje sukcesy i porażki publicznych projektów mieszkaniowych oraz szersze implikacje dla planowania urbanistycznego, koncentrując się na tym, jak te zmiany wpływają na społeczności i równość społeczną.

Książka oferuje wnikliwą krytykę architektoniczną i szczegółowy kontekst historyczny, szczególnie w odniesieniu do mieszkalnictwa publicznego i infrastruktury miejskiej. Obserwacje Hatherleya są często humorystyczne i rezonują z osobistymi doświadczeniami, co sprawia, że jest to wciągająca lektura. Praca jest na czasie, zbiega się z bieżącymi dyskusjami politycznymi na temat mieszkalnictwa i skutecznie kwestionuje ustalone poglądy na temat planowania urbanistycznego.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać strukturę książki za niespójną, z sekcjami trudnymi do pogodzenia i nadmiernym poleganiem na argumentach kontrfaktycznych. Skupienie się na przestrzeni publicznej pomija element ludzki, co sprawia, że momentami wydaje się ona abstrakcyjna. Ponadto polemika Hatherleya może zrazić niektórych czytelników, którzy wolą bardziej zrównoważoną perspektywę.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Walking the Streets/Walking the Projects: Adventures in Social Democracy in NYC and DC

Zawartość książki:

Spacer po pozostałościach socjaldemokratycznej Ameryki i spór o jej przyszłość.

W latach 60. w Nowym Jorku pojawiła się nowa ideologia dotycząca miast i tego, co jest dla nich najlepsze. Przeciwstawiając się ówczesnemu państwowemu planowaniu, ideologia ta głosiła, że miasta osiągają najlepsze wyniki, gdy są kształtowane oddolnie i gdy organicznym, niezaplanowanym procesom pozwala się biec własnym torem, w spontanicznym „balecie ulicy”. Miasta były jednak najgorsze, gdy wkraczało państwo, burząc tętniące życiem stare dzielnice i wznosząc gigantyczne, sterylne, puste „projekty”. Ta książka wykorzystuje metodę tej ideologii - chodzenie - aby sprawdzić, na ile jest ona prawdziwa w odniesieniu do „stolicy XX wieku”, Nowego Jorku, z krótkim interludium w stolicy Waszyngtonu.

„Projekty”, które zostały omówione w tej książce, obejmują zarówno kompleksy kulturalne na Manhattanie, jak i publiczne osiedla mieszkaniowe z czasów Nowego Ładu na Brooklynie, Harlemie i Queensie, od eksperymentu społecznego na Roosevelt Island po komunistyczne spółdzielnie mieszkaniowe na Bronksie, od przebudowy Lower East Side przez związki zawodowe po wspaniałe metro w Waszyngtonie. Pomimo wielu wad, udowadniają one, że Amerykanie mogli w rzeczywistości planować i budować fragmenty lepszego społeczeństwa, które przetrwały, a czasem rozwijają się dzisiaj w jednym z nierównych miejsc na ziemi. Walking the Streets/Walking the Projects wnikliwie przygląda się tym enklawom i zastanawia się, czego nowe pokolenie amerykańskich socjalistów może się od nich nauczyć.