Space Struck

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji, która eksploruje głębokie i często surrealistyczne obrazy, łącząc zabawny, ale liryczny język z tematami, które można odnieść. Recenzenci doceniają jej piękno, kreatywność i emocjonalny wpływ, pomimo pewnych obaw dotyczących formatu w wersji ebook.

Wciągająca i pomysłowa poezja, silne obrazy, głębia emocjonalna, zabawny i liryczny język oraz wyjątkowe surrealistyczne obserwacje codziennego życia. Wielu czytelników uznało tę książkę za poruszającą i wzruszającą, a niektórzy nazwali ją najlepszą książką poetycką, z jaką mieli do czynienia od dłuższego czasu.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że nie wszystkie wiersze rezonowały w równym stopniu, z kilkoma trafiającymi w sedno, podczas gdy inne nie. Istnieją również obawy, że format ebooka może zakłócić oryginalną prezentację wierszy.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Must-Read Poetry: Październik 2019", Nick Ripatrazone, The Millions.

"Najlepsze książki 2019 roku", Book Riot.

Ten zdumiewający, pewny siebie debiut prowadzi nas w eksplorację do gwiazd i z powrotem, błagając nas o ponowne rozważenie naszych granic jaźni, czasu, przestrzeni i wiedzy. Rozmówca pisze: "... wszechświat / jest strzałą / bez końca / i zadaje tylko jedno pytanie: / Jak śmiesz? "

Franciszka wzdychającego w kącie kawalerki, pływy powodowane przez miliony ostryg "sapiących zgodnie", arkę wypełnioną kobietami w stajni i modlitwy, które najszybciej docierają do Boga balonem. Jest też patos: "Kiedy mój nowy kochanek mówi mi, że mam prawo go kochać, zdaję sobie sprawę, że dźwięk wcale nie jest metalowy. To nie monety grzechoczą/ na betonie, ale palce skrobiące, by je podnieść". I humor też: "... nawet słońce wzdycha Nie ty znowu / kiedy mnie widzi". Po przeczytaniu tego dalekosiężnego, pomysłowego zbioru, my również jesteśmy zaskoczeni, uderzeni kosmosem, nasze kieszenie chwalebnie "wypełnione kosmicznym pyłem".

"W Internecie, miesiąc po miesiącu, obserwowałem, jak to się dzieje: wyłaniał się nowy gatunek wiersza, ale nie miałem pojęcia, kto był za to odpowiedzialny. Te błyskotliwe wiersze nie czekały, by wykrzyczeć ciekawostki historyczne i naukowe - "Pawłow był synem księdza" (charakterystyczny cytowalny tytuł) wspomina, że "księżyc pachnie jak zużyty proch strzelniczy", a następnie ujawnia pewną tlącą się samoświadomość: "Przepraszam, nie mogłem ukryć radości, kiedy powiedziałeś samotny". (T)e wiersze były płynne w zabawie, retweetowo żartobliwe: "Jestem / wiceprezydentem paniki, a prezydent jest / zaginiony". Ale kiedy zabawa ucichła, okazało się, że jesteś poruszony - prawie niezrozumiale, dopóki nie odkryłeś, czytając wiersz, że nawet najzabawniejsze elementy miały do odegrania kilka ról. Wkrótce zdałem sobie sprawę, że to, co wyglądało na gatunek, było dziełem jednego poety. Nazywa się Paige Lewis.... Nie wątp w nich." ---Christopher Spaide, Poezja