Sounds Like An Ending: Midnight Oil, 10-1 i Red Sails in the Sunset

Opinie czytelników

Książka zapewnia wnikliwą eksplorację australijskiego zespołu Midnight Oil, oferując nowe informacje i perspektywy, których nawet oddani fani mogli wcześniej nie napotkać. Stanowi cenne źródło informacji dla miłośników muzyki, szczególnie tych zainteresowanych historią i twórczością zespołu.

Oferuje głęboki wgląd w Midnight Oil, dobrze napisany i wciągający, zapewnia kontekst dla historii zespołu, zawiera odniesienia do innych źródeł i jest przyjemny dla fanów zespołu.

Ograniczona dostępność materiałów na temat Midnight Oil w USA może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli więcej, i może nie spodobać się tym, którzy nie są fanami zespołu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sounds Like An Ending: Midnight Oil, 10-1 and Red Sails in the Sunset

Zawartość książki:

W 1982 roku Midnight Oil był zespołem w tarapatach. Ich ostatni album, Place Without a Postcard, miał być ich wielkim przełomem, ale tak się nie stało. Znaleźli się więc w Londynie, czując presję związaną z nagrywaniem albumu, który miał być "przełomowy". Członkowie grozili odejściem, inni mieli załamania nerwowe, a menedżer banku ANZ w domu pocił się, patrząc, jak debet, który zatwierdził dla zespołu, staje się coraz większy.

Gdyby ten album poszedł tak samo jak poprzedni, mógłby to być koniec Midnight Oil. Z kryzysu wyszło 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1, album, który zmienił wszystko dla zespołu. Album wszedł na listy przebojów i pozostał na nich przez ponad trzy lata. Zaczęli grać w większych miejscach - i byli w stanie spłacić menedżera banku.

Dwa lata później udali się do Japonii, by nagrać polaryzujący Red Sails in the Sunset. Udało im się dokonać tego, czego nie udało się 10-1 - zapewnić zespołowi pierwszy album nr 1. Ale ponownie zespół stanął w obliczu możliwości, że to wszystko może się skończyć, dzięki uprzejmości głównego wokalisty Petera Garretta w polityce federalnej. Jeśli on wygra, zespół przegra.

W Sounds Like an Ending dziennikarz i autor Glen Humphries przygląda się tym dwóm albumom utwór po utworze oraz czasom i zawirowaniom, które je napędzały. Obejmuje to zastanawianie się, czy tytuł 10-1 był chytrym wykopem w pewnym australijskim muzycznym programie telewizyjnym, odkrywanie historii kryjących się za niektórymi piosenkami i wyjaśnianie, co tak naprawdę dzieje się na okładce Red Sails in the Sunset.