Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymała różne recenzje, z których niektórzy chwalą jej artystyczną perspektywę, podczas gdy inni krytykują jej brak granic.
Zalety:Książka opisywana jest jako arcydzieło i oferuje ciekawe spojrzenie na pokoje hotelowe. Wielu docenia artystyczny zamysł i znajduje wartość w dziele.
Wady:Niektórzy recenzenci uważają, że brak granic i podglądactwo są odpychające, co umniejsza jej artystyczny cel.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Sophie Calle: The Hotel
Zawartość książki:
Inwentaryzacja zwykłego i niezwykłego życia w weneckim hotelu A forensic conceptualist's inventory of the ordinary and extraordinary lives in a Venetian hotel.
W 1981 roku Sophie Calle podjęła pracę jako pokojówka w hotelu C w Wenecji. Chowając kamerę i magnetofon do wiadra z mopem, nie tylko sprząta i porządkuje, ale także sortuje dowody życia gości hotelowych. Przydzielona do 12 pokoi na czwartym piętrze, sprawdza stan pościeli gości, ich książek, gazet i pocztówek, perfum i wody kolońskiej, ubrań podróżnych i strojów karnawałowych. Metodycznie fotografuje zawartość szaf i walizek, bada śmieci w koszu na śmieci i kosmetyki ułożone na umywalce. Odkrywa ich daty urodzenia i grupy krwi, wpisy w pamiętnikach, listy od kochanków i rodziny oraz ich zdjęcia. Podsłuchuje kłótnie i miłosne igraszki. Zabiera parę butów z kosza na śmieci i dwie czekoladki z zaniedbanego pudełka ze słodyczami, zostawiając przy tym skrytki z pieniędzmi, tabletkami i biżuterią. Jej złodziejstwo jest okiem kamery, obserwującym szczegóły, które nie były przeznaczone ani dla niej, ani dla nas.
Hotel po raz pierwszy ukazuje się jako książka w języku angielskim (wcześniej był częścią książki Double Game). Współpracując z artystką nad nowym projektem, który zawiera ulepszone i większe fotografie oraz zwraca szczególną uwagę na piękno książki jako obiektu, Siglio wydaje trzecią książkę autorstwa Calle, po The Address Book (2012) i Suite Vnitienne (2015).
Sophie Calle (ur. 1953) jest znaną na całym świecie artystką, której kontrowersyjne prace często łączą sztukę konceptualną z ograniczeniami podobnymi do Oulipo, metodami badawczymi i plądrowaniem autobiografii. Whitechapel Gallery w Londynie zorganizowała retrospektywę w 2009 roku, a jej prace były pokazywane w Museum of Modern Art i Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku.
Carnegie Museum of Art w Pittsburghu.
Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie.
Hayward Gallery i Serpentine w Londynie.
Oraz między innymi w Muzeum Sztuki Współczesnej w Chicago. Mieszka i pracuje w Paryżu.
