Sonety króla Jakuba VI i I

Oryginalny tytuł:

Sonnets of King James VI & I

Zawartość książki:

Jakub VI i I (James Charles Stuart; 19 czerwca 1566 - 27 marca 1625) był królem Szkocji jako Jakub VI od 24 lipca 1567 r. oraz królem Anglii i Irlandii jako Jakub I od unii korony szkockiej i angielskiej w dniu 24 marca 1603 r.

do swojej śmierci w 1625 roku. Królestwa Szkocji i Anglii były odrębnymi suwerennymi państwami, z własnymi parlamentami, sądami i prawami, choć oba były rządzone przez Jakuba w unii personalnej. Jakub był synem Marii, królowej Szkotów, i prawnukiem Henryka VII, króla Anglii i władcy Irlandii, dzięki czemu mógł ostatecznie objąć wszystkie trzy trony.

Jakub objął tron Szkocji w wieku trzynastu miesięcy, po tym jak jego matka została zmuszona do abdykacji na jego rzecz.

Podczas jego małoletniości, która oficjalnie zakończyła się w 1578 roku, rządziło czterech różnych regentów, choć pełną kontrolę nad rządem uzyskał dopiero w 1583 roku. W 1603 r.

zastąpił ostatniego monarchę Anglii i Irlandii z dynastii Tudorów, Elżbietę I, która zmarła bezpotomnie. Kontynuował panowanie we wszystkich trzech królestwach przez 22 lata, okres znany po nim jako era jakobińska, aż do jego śmierci w 1625 roku w wieku 58 lat. Po unii koron od 1603 r.

rezydował w Anglii (największym z trzech królestw), powracając do Szkocji tylko raz w 1617 r. i tytułując się "Królem Wielkiej Brytanii i Irlandii". Był głównym zwolennikiem jednego parlamentu dla Anglii i Szkocji.

Za jego panowania rozpoczęła się plantacja Ulsteru i brytyjska kolonizacja obu Ameryk.