Solidne pory roku: Przyjaźń Henry'ego Davida Thoreau i Ralpha Waldo Emersona / The Friendship of Henry David Thoreau and Ralph Waldo Emerson

Opinie czytelników

Książka bada złożoną przyjaźń między amerykańskimi autorami Thoreau i Emersonem, analizując ich relacje za pomocą podstawowych źródeł, osobistych pism i przemyślanych komentarzy autora, Jeffreya S. Cramera. Zaprasza czytelników do rozważenia natury przyjaźni i tego, jak wpłynęła ona na życie i twórczość obu mężczyzn, przedstawiając głęboko wciągającą narrację, która rezonuje z tymi, którzy znają ich pisma.

Książka jest dobrze zbadana, oferuje fascynujący wgląd w przyjaźń między Thoreau i Emersonem oraz zawiera podstawowe materiały źródłowe, które zwiększają zrozumienie. Czytelnicy uznają ją za wciągającą, pięknie napisaną i prowokującą do myślenia, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla nowicjuszy, jak i doświadczonych naukowców. Zdolność Cramera do kształtowania myśli i uczuć pozwala czytelnikom połączyć się z tematami na poziomie osobistym, promując refleksje na temat ich własnych przyjaźni.

Niektórzy recenzenci zauważyli, że niektóre sekcje mogą wydawać się powtarzalne lub nadmiernie skupione na konkretnych aspektach pism Emersona o przyjaźni, co może prowadzić do chwil braku zainteresowania. Ponadto oparcie książki na oryginalnych tekstach może nie zapewniać wystarczającego kontekstu dla osób niezaznajomionych z Thoreau i Emersonem, potencjalnie czyniąc ją mniej przystępną dla nowych czytelników.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Solid Seasons: The Friendship of Henry David Thoreau and Ralph Waldo Emerson

Zawartość książki:

Starannie zbadana, poruszająco przedstawiona podwójna biografia dwóch kultowych amerykańskich pisarzy, z których każdy próbuje znaleźć idealnego przyjaciela, z którym mógłby dzielić swoją podróż przez nasz niedoskonały świat.

Każda biografia, która koncentruje się na Henrym Davidzie Thoreau lub Ralphie Waldo Emersonie, ma tendencję do umniejszania drugiej postaci, ale w Solid Seasons obaj mężczyźni pozostają centralni i równi. Przez kilkadziesiąt lat pisania, przyjaźń pozostała głównym tematem dla nich obu.

Zbierając fragmenty listów i dzienników obu mężczyzn, a także słowa napisane o nich przez ich współczesnych, Jeffrey S. Cramer pięknie ilustruje pełną naturę ich dwudziestopięcioletniego dialogu. Biografowie lubią wskazywać na kryzys w ich przyjaźni, koncentrując się szczególnie na rozczarowaniu Thoreau Emersonem - rzadko na własnym rozczarowaniu Emersona Thoreau - i pozostawiając to tam, przyjaźń pękła. Ale solidne sezony pozostały, co jest oczywiste, gdy w 1878 roku Anne Burrows Gilchrist, angielska pisarka i przyjaciółka Whitmana, odwiedziła Emersona. Napisała, że jego pamięć "zawodzi, jeśli chodzi o niedawne nazwiska i tematy, ale jak to zwykle bywa w takich przypadkach, wszystkie wrażenia mentalne, które powstały, gdy był w pełni sił, pozostają wyraźne i silne". Gdy rozmawiali, Emerson zawołał do swojej żony, Lidian, w sąsiednim pokoju: "Jak miał na imię mój najlepszy przyjaciel?". ".

"Henry Thoreau" - odpowiedziała.

"Och, tak", powtórzył Emerson. "Henry Thoreau".