Sola Scriptura: Ostateczny autorytet Pisma Świętego we współczesnym świecie

Opinie czytelników

Książka „Sola Scriptura” autorstwa Bena Witheringtona bada znaczenie i implikacje tego terminu w kontekście chrześcijańskiej doktryny i autorytetu. Analizuje historyczne użycie świętych tekstów we wczesnym chrześcijaństwie i ewoluujące interpretacje autorytetu pism świętych na przestrzeni wieków.

Książka zapewnia jasne i przekonujące badanie historycznego kontekstu Sola Scriptura, skutecznie wyjaśniając różnicę między „Sola Scriptura” i „Prima Scriptura”. Jest dobrze napisana, wciągająca i oferuje wnikliwe spojrzenie na autorytet Pisma Świętego w chrześcijaństwie, co czyni ją godną polecenia lekturą.

Niektórzy czytelnicy mogą mieć wrażenie, że Witherington zmienia oryginalną definicję Sola Scriptura, zamiast jedynie ją wyjaśniać. Ponadto dyskusje mogą stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z teologią historyczną lub niuansami chrześcijańskich debat doktrynalnych.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sola Scriptura: Scripture's Final Authority in the Modern World

Zawartość książki:

W dzisiejszych czasach ewangeliczni protestanci opowiadają się za przekonaniem, że Biblia jest jedynym prawdziwym standardem prawdy i prawdziwą chrześcijańską praktyką dla kościoła. Ale czy tak właśnie postrzegali swoje święte teksty pierwsi Żydzi i chrześcijanie, którzy napisali księgi biblijne? I co liczyło się jako te święte teksty? Co więcej, często brakuje jasności co do tego, co oznacza słynne wyrażenie, które stało się mottem niemieckiej reformacji: sola scriptura. Czy oznacza to, że Biblia jest jedynym autorytetem dla chrześcijańskiej wiary i praktyki, czy też oznacza to, że Biblia jest ostatecznym autorytetem, pozwalając niebiblijnym tradycjom, ludzkiemu rozumowi, a może nawet doświadczeniu mieć pewien autorytet w kościele?

Ben Witherington III zaprasza czytelników do cofnięcia się do czasów spisywania Biblii i przyjrzenia się temu, co zostało powiedziane o świętych tekstach, ze szczególnym naciskiem na to, jak postrzegano autorytet takich tekstów. Następnie Witherington przechodzi przez historię chrześcijaństwa do momentu, w którym wyrażenie sola scriptura faktycznie pojawia się jako pewnego rodzaju autorytet. Co zaskakujące, pojawia się ono dopiero w XIV wieku naszej ery i to nie w pismach protestantów. Od tego momentu Witherington bada, w jaki sposób wyrażenie to było nadal używane w różnych reformacjach i w epoce nowożytnej. Historia Sola Scriptura obejmuje również rozwój nauki, wpływ Oświecenia i zmiany w poglądach na temat ludzkiej seksualności, które na różne sposoby wpłynęły na dyskusję na temat autorytetu Biblii.

Studenci Pisma Świętego, początkujący naukowcy, pastorzy i świeccy mogą skorzystać z tej książki, ponieważ chrześcijanie wszystkich wyznań stoją w obliczu tych samych kryzysów: Głęboka amnezja historyczna, która dotyka nawet kościoły bibliocentryczne; ogólny chaos w kulturze zachodniej, który jeszcze bardziej wyobcował młodsze pokolenia z kościoła i rozgniewał starsze pokolenia, które nadal uczęszczają do kościoła; oraz rosnący biblijny analfabetyzm w kościele, w tym na kazalnicach, co doprowadziło do tego, że kościoły czerpią sygnały i poczucie kierunku z kultury, a nie z samego biblijnego świadectwa. Takich kryzysów nie da się przezwyciężyć bez poważnego zmierzenia się z Biblią, jej historią i autorytetem dla chrześcijańskiego życia.