Media Sociology and Journalism: Studies in Truth and Democracy
Media Sociology and Journalism to dialog na temat rodzaju społeczeństwa, w którym się znajdujemy, definiowanego przez media informacyjne i politykę oraz postrzeganego przez współczesną teorię socjologiczną. Podczas gdy pracujemy nad przeciwstawnymi wizjami globalnej pandemii i depresji gospodarczej, a także nad rozwiązaniami dotyczącymi rozliczeń rasowych, musimy pamiętać, że poruszamy się wewnątrz politycznej i medialnej burzy, która szaleje na całym świecie od czasu nieoczekiwanych wyników wyborów w USA w 2016 r. i referendum w sprawie Brexitu. Deregulacja, zmiany klimatyczne, przymusowe migracje i nierówności to tylko niektóre z tematów, na które podzieleni są przeciwnicy alt-prawicy, postępowcy i umiarkowani. Dziennikarstwo, polityka i współczesna teoria socjologiczna są badane poprzez ich wzajemne oddziaływanie oraz odpowiednie mocne i słabe strony w ocenie wytrwałości wielu głęboko przeciwstawnych twierdzeń, w których każda ze stron uważa "prawdę" drugiej strony za egzystencjalne zagrożenie.
Związek między prawdą a demokracją jako reżimem władzy i typem społeczeństwa zawsze był kruchy, często niepewny, a czasem nawet nieistotny. Niemniej jednak znajdujemy się w momencie, w którym dziennikarze, politycy i badacze społeczni są nieustannie zakłopotani, co zrobić z zaprzeczeniem podstawowych faktów, którym mają ufać, aby pomóc w tworzeniu demokracji. Postprawda, wzrost autorytaryzmu, fake newsy, teorie spiskowe, neoliberalizm, nihilizm, biały nacjonalizm - wszystko to stanowi zagrożenie dla demokracji, podobnie jak powtarzające się dziennikarskie strategie narracyjne głównego nurtu, które wykluczają subalternalne podmioty, o których donoszą, jako pierwszą publiczność, którą wyobrażają sobie podczas pisania raportów i opinii. Studia przypadków dotyczące imigracji, ubóstwa w miastach oraz regulacji różnic kulturowych i religijnych zostały wybrane w celu pokazania wzorców gościnności, warunkowej tolerancji lub uznania, które dziennikarze przedstawiają odbiorcom w sposób, który pomaga zdefiniować publiczny dialog na temat powitania, akceptacji lub odrzucenia innych.
Dialogiczna krytyka rozbieżności między tym, jak aktorzy społeczni są przedstawiani w dziennikarstwie, polityce i socjologii, a tym, jak mogą postrzegać samych siebie, jest pierwszym krokiem w kierunku alternatywnego sposobu tworzenia demokratycznego społeczeństwa.
