Snajper Armii Czerwonej: Pamiętnik z frontu wschodniego II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy opis doświadczeń żołnierza podczas oblężenia Leningradu w czasie II wojny światowej, podkreślając ludzką wytrzymałość i surowe realia wojny. Zapewnia wgląd w techniki snajperskie i warunki, z jakimi musieli się zmierzyć żołnierze. Jednak niektórzy recenzenci krytykują książkę za przytłaczającą propagandę i brak praktycznych informacji.

Szczegółowy opis ludzkiej wytrzymałości, wnikliwy wgląd w techniki snajperskie, uczciwy portret doświadczeń żołnierza na froncie, edukacyjny i ukazujący ludzkie twarze żołnierzy, interesujący zarówno dla laików, jak i historyków.

Przytłaczająca propaganda, która może wypaczyć narrację, niewiele praktycznych informacji, milczenie na temat niektórych doświadczeń, takich jak wojna zimowa, oraz przedmowa, która nie ma związku z wydarzeniami.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Red Army Sniper: A Memoir on the Eastern Front in World War II

Zawartość książki:

„Nie uważałem się za obiboka. Już w dzieciństwie nauczyłem się sumiennie i starannie wykonywać powierzone zadania.

Na wojnie nie jest tajemnicą, że przypadkowi nie przeżywają”. Jewgienij Nikołajew był jednym z czołowych rosyjskich snajperów II wojny światowej, a jego wspomnienia stanowią niezrównaną relację z działań na pierwszej linii frontu w kluczowych teatrach wojny. Nikolaevowi przypisuje się 324 zestrzelenia, a jego wojenna służba obejmowała czas oblężenia Leningradu w latach 1941/1942.

Jego wspomnienia nie są neutralną, apolityczną relacją.

Wręcz przeciwnie. Nikołajew twierdzi na przykład, że Finlandia zaatakowała Rosję.

Jako członek NKWD, nie jest zaskakujące, że jego wspomnienia pełne są historycznych nadinterpretacji i usprawiedliwiania działań agencji. Nikołajew lekceważy również swoich nazistowskich przeciwników. Kilkakrotnie mówi o swoich nazistowskich odpowiednikach jako o bandytach i szumowinach, błagając czytelnika, by „spojrzał, koledzy, na bestię drania, którą uśpiłem”.

W żywych, przejmujących wspomnieniach maluje swoje działania w świętym, heroicznym świetle. Opisuje komfort niemieckich okopów, podłączonych do sieci telefonicznej, w porównaniu z Rosjanami, którzy pościli bez jedzenia i wody, czekając na moment idealnego strzału. Twierdzi, że rosyjski żołnierz był moralnym wojownikiem, zabijającym tylko strzałami w głowę lub serce.

Oprócz opisania szczegółów swoich zabójstw, Nikolaev wyjaśnia, jak uratowano mu życie, gdy wybuchowa kula karabinowa uderzyła w zegarek, który trzymał w kieszeni kurtki. Jego życie uratował chirurg, który wydobył wszystkie części zegarka.