Śmierć kina: historia, pamięć kulturowa i ciemna era cyfrowa

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Death of Cinema: History, Cultural Memory and the Digital Dark Age

Zawartość książki:

Prowokacyjna polemika na temat mediów cyfrowych; Zawiera przedmowę Martina Scorsese, fragment na odwrocie; Szacuje się, że w 1999 roku wyprodukowano około półtora miliarda godzin ruchomych obrazów, dwa razy więcej niż dekadę wcześniej. Jeśli to tempo wzrostu się utrzyma, w 2025 roku powstanie sto miliardów godzin ruchomych obrazów.

W 1895 roku można było obejrzeć nieco ponad czterdzieści minut ruchomych obrazów, a większość z nich została zachowana. Dziś na każdy nakręcony film, tysiące z nich znikają na zawsze, nie pozostawiając po sobie śladu.

W międzyczasie instytucje publiczne i prywatne walczą o ocalenie dziedzictwa filmowego, dysponując w dużej mierze niewystarczającymi zasobami i coraz większą presją ze strony świata komercyjnego. Czy marnują swój czas? Czy śmierć kina, której tak bardzo się obawiamy i o której tak wiele się mówi, już ma miejsce na naszych oczach? Czy technologia cyfrowa jest rozwiązaniem problemu, czy tylko kolejną iluzją promowaną przez branżę? W prowokacyjnym eseju, zaprojektowanym jako zbiór aforyzmów i listów, autor z pasją przygląda się tym kwestiom, krytykując konserwację filmów, oskarżając zbrodnie popełniane w jej imię i proponując nadanie nowych ram analitycznych głównemu zjawisku kulturowemu naszych czasów.