Śmierć i życie w Wielkiej Czerwonej Jedynce: Podróż żołnierza z Afryki Północnej do Niemiec, tom 22

Opinie czytelników

Książka przedstawia porywającą relację z pierwszej ręki zwykłego GI, Olexa, który walczył w różnych znaczących kampaniach wojskowych podczas II wojny światowej. Podkreśla jego cechy przywódcze i doświadczenia w walce, szkoleniu i postępowaniu z jeńcami wojennymi. Podczas gdy profesor Smithers skutecznie zredagował i opatrzył adnotacjami rękopis, niektóre oryginalne treści zostały pominięte, w szczególności dotyczące poglądów religijnych Olexy.

Intensywna i wciągająca relacja z II wojny światowej z perspektywy zwykłego żołnierza. Podkreśla silne umiejętności przywódcze i rozwój osobisty Oleksy. Efektywna edycja i adnotacje profesora Smithersa zwiększają czytelność.

Część oryginalnej treści rękopisu, zwłaszcza związana z poglądami religijnymi Oleksy, została pominięta, co może rozczarować czytelników zainteresowanych kompleksową perspektywą. Niektóre istotne materiały zostały również usunięte przez wydawcę.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Death and Life in the Big Red One: A Soldier's World War II Journey from North Africa to Germany Volume 22

Zawartość książki:

Joe Olexa zaciągnął się do armii amerykańskiej w grudniu 1940 roku, uznając, że skoro ma wziąć udział w wojnie, to równie dobrze może rozpocząć szkolenie. Przydzielony do 1 Dywizji Piechoty, nazywanej "Wielką Czerwoną Jedynką", służył w Kompanii L 26 Pułku Piechoty przez następne cztery lata. Po drodze szkolił się wraz z dywizją na manewrach w Stanach Zjednoczonych, został wysłany do Anglii w 1942 roku, wylądował w Oranie w Algierii w ramach operacji "Torch" w listopadzie 1942 roku i walczył w Tunezji, na Sycylii, w Normandii, Belgii i Niemczech.

Olexa należał do pierwszej grupy poborowych, którzy doprowadzili dywizję do pełnej siły podczas przygotowań przed Pearl Harbor, a zanim wyruszył za ocean, był już sierżantem. Służył jako dowódca oddziału, sierżant plutonu i pełniący obowiązki dowódcy plutonu, przeżywając prawie wszystkich ludzi w swojej kompanii. Jego wspomnienia zawierają relacje z niezwykłych przygód w Tunezji, kiedy jego batalion został odłączony od reszty dywizji, i przedstawiają szczegółową i intensywną relację z doświadczeń jego plutonu w El Guettar. Później Olexa został "zwiadowcą morskim", schodząc na ląd na Sycylii w noc poprzedzającą inwazję, aby zapewnić sygnały naprowadzające jednostki desantowe na plażę w Gela.

Po wylądowaniu na plaży Omaha w dniu D-Day, Olexa został wybrany przez dowódcę batalionu do polowania na snajperów i prowadzenia patroli oprócz swoich zwykłych obowiązków i walczył w Normandii aż do rany pod koniec czerwca. Powrócił do swojej kompanii w połowie września 1944 roku i był mocno zaangażowany w zdobycie Akwizgranu w październiku. Jego wspomnienia, pierwotnie skomponowane pod koniec lat 70. i fachowo zredagowane i opatrzone przypisami przez Jamesa Smithera, oferują niezwykły wgląd w doświadczenia zwykłego żołnierza, który znalazł się w naprawdę niezwykłych sytuacjach.