Śmierć i życie domów jednorodzinnych: Lekcje z Vancouver na temat budowania miasta przyjaznego do życia

Opinie czytelników

Książka analizuje ewolucję domów jednorodzinnych w Vancouver, czerpiąc inspirację z pomysłów Jane Jacobs na miasta przyjazne do życia. Analizuje ona budownictwo mieszkaniowe z wielu perspektyw, w tym fizycznej, prawnej, ekonomicznej i społecznej, zapewniając cenny wgląd w zmieniający się krajobraz mieszkaniowy Vancouver. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w porównaniu z pracą Jacobs, szczególnie w odniesieniu do złożoności kryzysu mieszkaniowego w Vancouver.

Książka zapewnia pouczający wgląd w historię mieszkalnictwa w Vancouver, badając temat z różnych perspektyw. Szeroko wykorzystuje metafory ekologiczne, koncentruje się na przepisach dotyczących zagospodarowania przestrzennego i zawiera cenne wywiady z mieszkańcami z różnych środowisk.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka wypada słabo w porównaniu z pracą Jane Jacobs, twierdząc, że brakuje jej głębi i nie odnosi się odpowiednio do wyjątkowego spekulacyjnego boomu mieszkaniowego w Vancouver. Zawiera przegląd historyczny, ale skupia się bardziej na anegdotycznych dowodach doświadczeń ludzi z mieszkalnictwem niż na głębszej analizie.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Death and Life of the Single-Family House: Lessons from Vancouver on Building a Livable City

Zawartość książki:

Vancouver jest dziś uznawane za jedno z najbardziej przyjaznych do życia miast na świecie, a także międzynarodowy model zrównoważonego rozwoju i urbanistyki. Domy jednorodzinne w tym mieście są „wymierającą rasą”. Większość ludzi mieszka w różnych niskich i wysokich budynkach w całym obszarze metropolitalnym.

The Death and Life of the Single-Family House wyjaśnia, w jaki sposób mieszkańcy Vancouver próbują poczuć się jak w domu bez domu. Lokalny socjolog Nathanael Lauster skrupulatnie przeanalizował dramatyczną transformację miasta w celu ograniczenia rozrostu. Prześledził historię budownictwa mieszkaniowego i przeprowadził wywiady z mieszkańcami na temat kulturowego znaczenia domu, a także miejskich problemów, które kiedyś wydawały się rozwiązywać.

Choć zabudowa Vancouver jest wyjątkowa, Lauster argumentuje, że nigdy nie była ona predestynowana przez geografię czy demografię. Zamiast tego transformacje regulacyjne umożliwiły miastu renowację, rozbudowę i budowę wokół domu. Co więcej, Lauster podkreśla, że są tu lekcje dla reszty Ameryki Północnej. Możemy zacząć budować nasze miasta inaczej i bez poświęcania ich żywotności.