Death and Compassion: The Elephant in Southern African Literature
Słonie znów są w opłakanym stanie. Zostały one praktycznie wytępione z dużej części Afryki przez europejskich myśliwych w XVIII i XIX wieku, ale ich liczba odrodziła się na chwilę w okresie rozkwitu późnych kolonialnych wysiłków na rzecz ochrony przyrody w XX wieku. Obecnie, według jednego z szacunków, słoń jest zabijany co 15 minut.
W tym samym czasie powody, dla których warto być szczególnie współczującym i opiekuńczym wobec słoni, są obecnie tak dobrze znane, że stały się niemal banałem ich wysoka inteligencja, bogate życie emocjonalne, w tym zdolność do żałoby, opiekuńcze matriarchalne struktury społeczne, ta dziwnie charyzmatyczna łaska. Ratowanie słoni jest jedną z ikon walki o ochronę przyrody naszych czasów.
Jako społeczeństwo musimy dążyć do zrozumienia, w jaki sposób i dlaczego ludzie rozwijają współczucie - lub tego nie robią - oraz jakie historie opowiadamy sobie o zwierzętach, które ujawniają relacje między nami a zwierzętami. Ta książka jest pierwszym studium, które bada podstawowe cechy i możliwe skutki niektórych głównych gatunków literackich odnoszących się do słoni na południe od Zambezi na przestrzeni trzech stuleci: rdzenne formy, wczesne europejskie dzienniki podróży, relacje z polowań, powieści, wspomnienia strażników zwierzyny łownej, relacje naukowców i wiersze. Bada, co te literatury sugerują na temat różnych i zróżnicowanych postaw wobec słoni, o tym, kto okazuje im współczucie, w jaki sposób i dlaczego. Jest to historia rozwijającej się rywalizacji między śmiercią a współczuciem, między tymi, którzy zabijają, a tymi, którzy kochają i chronią.