Sługa

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową analizę filmu wyreżyserowanego przez Josepha Loseya, badając takie tematy, jak relacje między panem a sługą oraz wpływ pisarstwa Pintera. Chociaż oferuje ona znaczący wgląd w różne aspekty filmu, obecność znaczących błędów budzi obawy co do jego ogólnej dokładności.

Dogłębna analiza filmu, dokładne zbadanie różnych aspektów filmu, takich jak architektura i projektowanie kostiumów, oraz wciągające badanie powiązanych tematów sprawiają, że jest to interesująca lektura. Jest również uważany za jeden z lepszych przewodników filmowych BFI.

Książka zawiera kilka błędów rzeczowych, w tym błędną identyfikację aktorów i nieprawidłowe odniesienia historyczne, które podważają zaufanie do dokładności analizy.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Servant

Zawartość książki:

Wciągające i skrupulatne studium Amy Sargeant na temat Sługi Josepha Loseya (1963) wpisuje film w kontekst długiej tradycji fikcyjnych przedstawień relacji pan-sługa, od Szekspira po Cervantesa, Henry'ego Jamesa, Dorothy L. Sayers i P.G. Wodehouse'a. Sargeant wskazuje, że podczas gdy wiele z tych relacji jest odgrywanych dla efektu komicznego, relacja "młodego pana" Tony'ego (James Fox) i jego służącego Barretta (Dirk Bogarde) rozwija się w znacznie bardziej złowieszczy sposób, a Barrett dominuje i upokarza nieszczęsnego Tony'ego.

Sargeant zwraca szczególną uwagę nie tylko na wkład Loseya i Harolda Pintera, którzy zaadaptowali scenariusz na podstawie noweli Robina Maughama, ale także operatora Douglasa Slocombe'a, projektanta Richarda Macdonalda i projektantki kostiumów Beatrice "Bumble" Dawson. Analizuje występy Sary Miles jako kochanki Barretta, Very i Wendy Craig jako narzeczonej Tony'ego, Susan, a także Foxa i Bogarde'a, a także zwraca szczególną uwagę na to, w jaki sposób film wykorzystuje formę architektoniczną, wystrój wnętrz i dekoracje oraz ubrania do tworzenia postaci i relacji. W kontekście upadku Imperium Brytyjskiego i oblężonego establishmentu nękanego skandalami szpiegowskimi i seksualnymi, film można odczytać, jak twierdzi Sargeant, jako metaforę "stanu narodu" na początku lat sześćdziesiątych.

Wreszcie, Sargeant rozważa krytyczny i komercyjny odbiór filmu w Wielkiej Brytanii, Europie i Stanach Zjednoczonych - jego premierę, sposób, w jaki został odebrany jako jeden z wielu filmów "emigracyjnych" oraz zaskakujące zaprzeczenie przez Loseya homoerotycznej intencji w relacji Tony-Barrett.

W swojej nowej przedmowie do tego wydania Amy Sargeant rozważa współczesne rezonanse filmowego przedstawienia pokręconej relacji pan-sługa w najnowszej telewizji i kinie, w tym The Crown, Downton Abbey i The Trial of Christine Keeler.