Slue Foot: Czarna dziewczyna dorasta w środkowo-zachodniej Ameryce

Opinie czytelników

Wspomnienia Margaret Edwards „Slue Foot” stanowią głęboko osobistą i inspirującą relację z jej wychowania jako czarnoskórej dziewczyny w środkowo-zachodniej Ameryce w połowie XX wieku. Książka jest kroniką podróży jej rodziny z Mississippi do Illinois na tle systemowego rasizmu i ubóstwa. Czytelnicy są przyciągani przez odporność Edwards i żywe opowiadanie historii, które oświetla doświadczenia jej dużej rodziny i zapewnia relatywną perspektywę wyzwań stojących przed Afroamerykanami w tym czasie.

Ten pamiętnik jest chwalony za żywe obrazy, wciągającą fabułę i autentyczne przedstawienie doświadczeń autorki. Recenzenci uważają, że styl Edwards jest odświeżający, wnikliwy i humorystyczny, dzięki czemu jej narracja jest zrozumiała i wciągająca. Tematy odporności, przetrwania i rozwoju osobistego rezonują z czytelnikami, a wielu uważa, że jest to niezbędna lektura, która poprawia zrozumienie czarnych doświadczeń w Ameryce.

Podczas gdy wiele recenzji jest w przeważającej mierze pozytywnych, kilka wskazuje, że książka może być bardziej atrakcyjna dla osób już zaznajomionych z tematem Wielkiej Migracji. Niektórzy czytelnicy wyrazili początkową walkę z tempem lub uznali narrację za trudną do zaangażowania na początku, choć ostatecznie znaleźli wartość w ogólnym przesłaniu.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Slue Foot: A Black Girl Grows Up in Midwest America

Zawartość książki:

Margaret zawsze była liderką, mimo że była dziewczyną, czarnoskórą i biedną. Jako jedno z piętnaściorga dzieci, już w młodości nauczyła się odporności.

Kiedy jej rodzina przeprowadza się do małego miasta w południowym Illinois, Margaret wkrótce odczuwa ukłucie dyskryminacji rasowej, niechciane zaloty seksualne, widzi swoje fizyczne „wady” i zmaga się z surowymi zasadami ustanowionymi przez jej autorytarnego ojca. Wyłania się jako bystra liderka, która wykazuje wyjątkowy talent akademicki, literacki i muzyczny.

Przede wszystkim nigdy nie uważa się za ofiarę. Zamiast tego idzie naprzód i zdobywa kolejne szczyty, dając przykład kobietom na całym świecie.

Zdałam sobie sprawę, że są rzeczy, które mogę zmienić i takie, których zmienić nie mogę.

Mogłam zmienić moje „śliskie stopy”. Wszystko, co musiałam zrobić, to obrócić każdą stopę w kierunku środka i iść prosto przed siebie. I tak właśnie zrobiłem.