Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Word Made Plain” autorstwa dr Jamesa Harrisa jest wysoce zalecana dla kaznodziejów i osób zainteresowanych zrozumieniem zawiłości czarnego kaznodziejstwa w kontekście kościoła afroamerykańskiego. Oferuje ona cenne spostrzeżenia, praktyczne wskazówki i refleksje na temat sztuki głoszenia. Recenzenci chwalili jej edukacyjną zawartość, adekwatność do kultury i doświadczenie autora w homiletyce.
Zalety:⬤ Edukacyjna i wnikliwa dla kaznodziejów.
⬤ Zapewnia lepsze zrozumienie kultury czarnego kaznodziejstwa.
⬤ Zawiera praktyczne przykłady i wskazówki dotyczące skutecznego przygotowywania kazań.
⬤ Bardzo istotna zarówno dla kaznodziejów, jak i świeckich.
⬤ Dobrze napisana i łatwa w odbiorze.
⬤ Ceniona za inspirującą treść i przejrzystość w tekstowym kaznodziejstwie.
Wady:⬤ Może być postrzegana jako skoncentrowana głównie na afroamerykańskim kontekście kościelnym, co może ograniczać jej atrakcyjność dla szerszego grona odbiorców.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że nacisk na niuanse kulturowe nie ma zastosowania do ich własnego stylu głoszenia.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Word Made Plain
Zawartość książki:
Kaznodziejstwo pośredniczy w przekazywaniu słowa Bożego w matrycy kulturowej.
I żadne amerykańskie kaznodziejstwo nie zrobiło tego skuteczniej i potężniej niż kaznodziejstwo afroamerykańskie, twierdzi znany homileta James Harris. Znane ze swojej retorycznej siły, orientacji na sprawiedliwość społeczną i bezbłędnego połączenia z żywym doświadczeniem społeczności, czarne kaznodziejstwo jest tutaj analizowane i proponowane jako model dla całego kaznodziejstwa.
Harris opiera czarne kaznodziejstwo na samorozumieniu historycznego czarnego kościoła i jego najwybitniejszych kaznodziejów, od Martina Luthera Kinga Jr. po Samuela Proctora. Harris bada również hermeneutyczny i estetyczny wymiar kaznodziejstwa, zwłaszcza na przecięciu świętego tekstu i szerszej kultury.
Następnie przedstawia specyficzne cechy wyróżniające czarne kaznodziejstwo, w tym kadencję i rytm słowny, użycie gestów, a przede wszystkim narracyjny model kazania. Jego ostatni rozdział, „Głoszenie wprost”, zawiera szczegółowe instrukcje, jak ułożyć kazanie, stosując ten model.
