Slouching Towards Sirte: Wojna NATO z Libią i Afryką

Opinie czytelników

Książka „Slouching Towards Sirte” autorstwa Maximiliana Forte oferuje szczegółową analizę interwencji wojskowej NATO w Libii, badając jej niszczycielskie skutki dla kraju i jej implikacje dla afrykańskich interesów. Choć chwalona za dogłębne badania i wnikliwą perspektywę, niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt długą i pozbawioną pewnych szerszych kontekstów.

⬤ Mistrzowsko zbadana i dobrze napisana, zapewniająca dogłębną analizę działań NATO w Libii.
⬤ Oferuje unikalną perspektywę antropologa politycznego, rzucając światło na ignorowane wymiary konfliktu.
⬤ Przedstawia fakty bez zbędnej stronniczości i jest uważany za lekturę niezbędną do zrozumienia polityki zagranicznej USA.
⬤ Podkreśla społeczno-polityczne implikacje interwencji wojskowych i ujawnia motywy leżące u ich podstaw, takie jak anty-czarny rasizm.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka mogłaby być znacznie krótsza, z sekcjami, które są niepotrzebnie długie.
⬤ Krytyka za brak globalnego punktu widzenia, który obejmowałby inne zainteresowane strony.
⬤ Twierdzenie, że książka nie odnosi się do syjonistycznych motywacji stojących za konfliktem.
⬤ Przekonanie, że jest nieco pedantyczna i mogłaby być bardziej zwięzła.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Slouching Towards Sirte: Nato's War on Libya and Africa

Zawartość książki:

Nominowany do.

Mavis Gallant Nonfiction Prize przyznawanej przez Federację Pisarzy Quebecu.

Wszechstronna analiza, książka ta bada wszystkie uzasadnienia i mity dotyczące wojny w Libii i metodycznie je demontuje. Przedstawia dokumentalną historię wydarzeń, procesów i decyzji, które doprowadziły do wojny, podkreślając jednocześnie wynikające z niej konsekwencje. Argumentując, że wojna NATO jest częścią większego procesu militaryzacji stosunków Stanów Zjednoczonych z Afryką - który postrzega rozwój AFRICOM Pentagonu jako konkurencję dla inicjatywy panafrykańskiej - ta relacja pokazuje, że stosunki Zachodu ze „zrehabilitowaną” Libią były w najlepszym razie chwiejne, pogrążone w nieufności i wykazujące preferencje dla zmiany reżimu.