Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Solar Trauma
Poezja. Wszyscy / powinni wymiotować przez cały czas, nalega Philip Sorenson w swoim zapalczywym i czułym drugim zbiorze SOLAR TRAUMA, książce, która przeciwstawia się kategoriom w hołdzie dla nie dającej się zamknąć rzeczy.
Sorenson pisze tak, by obnażyć błędy klasyfikacji i zlikwidować zakończenia: odrzucić założenie, że przestrzeń jest kiedykolwiek pusta lub podzielna, odrzucić czystość i inność. Podobnie jak zawodzenia wydawane przez rękę drżącą nad thereminem, muzyczne formy i niepokoje SOLAR TRAUMA ślizgają się i skręcają. Bezlitośnie niespokojne i często przezabawne, wiersze te wyliczają promieniste, radykalne okropności, które ciało może znieść i zadać: a kiedy przestaję //...
// staję się ciałem / z którego wierzę, że już działam // i rozszczepiam się i znów rozszczepiam / rozpad, rzecz, skóra // zasadniczo konstelacja zagrożeń. To ciało troski nie ma granic: pomyśl, że The Thing łączy się z teorią krytyczną, a rodzicielstwo z dewastacją polarną i internetem; pomyśl o tym, jak pozwolić czemuś odejść: jak możemy pozbyć się tej rzeczy, czy możemy ją po prostu wyrzucić, co się z nią stanie, kiedy // to zrobimy.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)