Ocena:
Książka otrzymała zarówno pozytywne, jak i negatywne opinie od czytelników. Wielu opiekunów dzieci ze specjalnymi potrzebami uznało te historie za wiarygodne i wzruszające, dające poczucie wspólnoty i zrozumienia. Jednak niektórzy czytelnicy uważali, że książce brakuje głębi i struktury, a niektórzy otrzymali niewłaściwą książkę z powodu błędu w druku.
Zalety:⬤ Dostarcza zrozumiałych i wzruszających historii dla opiekunów dzieci specjalnej troski.
⬤ Wielu czytelników poczuło się dostrzeżonych i mniej osamotnionych w swoich doświadczeniach.
⬤ Zachęca do empatii i zrozumienia dla rodzin z dziećmi o specjalnych potrzebach.
⬤ Łatwa w odbiorze i zapewniająca poczucie wspólnoty wśród rodziców.
⬤ Bardzo polecany przez tych, którzy uznali go za pocieszający w trudnych dniach.
⬤ Niektóre historie przedstawiały surowe perspektywy, które były trudne do odczytania.
⬤ Czytelnicy uważali, że format można ulepszyć, dodając więcej kontekstu narracyjnego.
⬤ Niektórzy otrzymali książkę z niewłaściwą treścią z powodu błędów w druku.
⬤ Nie wszyscy uznali ją za odpowiednią do głębszego zrozumienia opieki nad osobami o specjalnych potrzebach.
(na podstawie 36 opinii czytelników)
The Elephant in the Playroom: Ordinary Parents Write Intimately and Honestly about Raising Kids with Special N Eeds
Widok z wnętrza wiru rodzicielstwa dziecka ze specjalnymi potrzebami Cztery lata temu u syna Denise Brodey zdiagnozowano szereg specjalnych potrzeb.
Gdy zmagała się z sensem swojego nowego, chaotycznego świata, najbardziej pocieszały ją rozmowy z innymi rodzicami dzieci ze specjalnymi potrzebami, dowiadując się, jak radzili sobie z emocjonalnymi, medycznymi i społecznymi wyzwaniami, przed którymi stanęli. W The Elephant in the Playroom Brodey przedstawia nam społeczność nieustraszonych matek i ojców, którzy elokwentnie dzielą się niezwykłymi wzlotami i rozdzierającymi serce upadkami rodzicielstwa dziecka z ADD / ADHD, zaburzeniami sensorycznymi, depresją dziecięcą, autyzmem oraz niepełnosprawnością fizyczną i uczenia się, a także dzieci, które mieszczą się między diagnozami.
Pochodzący z Florydy i Alaski rodzice, których dzieci mają od trzech do trzydziestu trzech lat, opowiadają w tym zbiorze o wszystkim, od decyzji o leczeniu dziecka po to, jak nauczyli się dbać o siebie, oferując czytelnikom pocieszenie, pokrewieństwo i bardzo potrzebną perspektywę.