Ocena:
Książka oferuje wciągającą eksplorację śladów zwierząt w przyrodzie, szczególnie na wyspach Gruzji, ale spotyka się z krytyką zawierającą niedokładne informacje dotyczące kamieni balastowych i ich kontekstu historycznego.
Zalety:Książka jest opisywana jako przydatna i przyjemna lektura dla osób zainteresowanych przyrodą, oferująca ciekawe spostrzeżenia na temat zwierząt i wywołująca chęć odwiedzenia wysp Gruzji. Jest uważana za łatwą i przyjemną lekturę.
Wady:Niektórzy recenzenci wskazują na nieścisłości w dostarczonych informacjach, szczególnie w odniesieniu do wykorzystania kamieni balastowych ze statków niewolniczych w Savannah, co prowadzi do obaw o wiarygodność i rzetelność książki.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Tracking the Golden Isles: The Natural and Human Histories of the Georgia Coast
W tym zbiorze esejów Anthony J. Martin zaprasza nas do zbadania śladów zwierząt i ludzi na wybrzeżu Gruzji oraz niezwykłych historii, które te ślady, zarówno współczesne, jak i kopalne, nam opowiadają. Czytelnicy dowiedzą się, w jaki sposób ślady te umożliwiły geologom odkrycie, że pozostałości starożytnych wysp barierowych nadal istnieją na dolnej równinie przybrzeżnej Gruzji, pokazując recesję oceanów miliony lat temu.
Po pierwsze, Martin przedstawia solidny, ale przystępny przegląd ekosystemów wysp barierowych Georgii - lasów morskich, słonych bagien, wydm, plaż - oraz tego, jak te ekosystemy są w takim samym stopniu produktem zachowania roślin i zwierząt, jak i geologii. Następnie Martin opisuje tropy zwierząt, nory, gniazda i inne ślady oraz to, co mówią nam one o ich twórcach. Wyjaśnia również, w jaki sposób skamieniałości śladowe mogą dokumentować zachowania zwierząt sprzed milionów lat, w tym tych, które już nie istnieją.
Następnie Martin omawia stosunkowo skąpą historię - zaledwie pięć tysięcy lat - ludzi na wybrzeżu Georgii. Zabiera nas od pierścieni muszli rdzennych Amerykanów na wyspie Sapelo po brukowane ulice Savannah wybrukowane kamieniami balastowymi statków niewolniczych. Opisuje również wprowadzenie przez człowieka inwazyjnych zwierząt na wybrzeże i ich wpływ na rodzime gatunki.
Wreszcie, epilog Martina wprowadza otrzeźwiającą myśl, że zmiany klimatu, wraz z wynikającymi z nich ekstremalnymi warunkami pogodowymi i podnoszącym się poziomem mórz, są ostatecznym śladem człowieka wpływającym na wybrzeże Gruzji. W tym miejscu pyta, w jaki sposób ślady przeszłości i teraźniejszości pomagają nam lepiej przewidywać i radzić sobie z naszą niepewną przyszłością.
