Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje szczegółową eksplorację życia Jamesa Polka jako właściciela niewolników, zapewniając jednocześnie wgląd w życie zniewolonych osób na jego plantacji. Służy jako narzędzie genealogiczne do śledzenia afroamerykańskich przodków, ale spotkała się z mieszanymi reakcjami dotyczącymi jej skupienia i emocjonalnego tonu.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i dobrze zbadana
⬤ dostarcza niezbędnych informacji genealogicznych dla afroamerykańskich przodków
⬤ oferuje nowe spojrzenie na wpływ niewolnictwa na historię Ameryki i prezydenturę Polka
⬤ szczegółowe opisy warunków, w jakich żyli niewolnicy.
Wady:⬤ Wąskie skupienie się głównie na roli Polka jako właściciela niewolników, brak kompleksowej biografii jego kariery politycznej
⬤ krytykowany emocjonalny ton i użycie naładowanego języka
⬤ niektórzy uważają, że nie analizuje szerszego kontekstu historycznego niewolnictwa w amerykańskiej polityce.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Slavemaster President: The Double Career of James Polk
Zawartość książki:
James Polk był prezydentem Stanów Zjednoczonych w latach 1845-1849, kiedy to niewolnictwo zaczęło dominować w amerykańskiej polityce. Prezydentura Polka zbiegła się w czasie z wybuchem kwestii niewolnictwa terytorialnego, która w ciągu kilku lat doprowadziła do katastrofy wojny secesyjnej.
Sam Polk posiadał znaczne plantacje bawełny - w Tennessee, a później w Mississippi - i około 50 niewolników. W przeciwieństwie do wielu plantatorów z okresu antebellum, którzy przedstawiali swoje zaangażowanie w niewolnictwo jako historyczne obciążenie nałożone na nich przez ich przodków, Polk wszedł w niewolniczy biznes z własnej woli, głównie z powodów finansowych. Opierając się na wcześniej niezbadanych zapisach, Slavemaster President odtwarza świat plantacji Polka i osobiste historie jego niewolników, w tym, co jest prawdopodobnie najbardziej starannym i żywym opisem tego, jak niewolnictwo funkcjonowało na pojedynczej plantacji bawełny.
Życie w posiadłości Polka było brutalne i często krótkie.
Mniej niż jedno na dwoje niewolniczych dzieci dożywało piętnastego roku życia, a wskaźnik śmiertelności dzieci był nawet wyższy niż na przeciętnej plantacji. Stały strumień niewolników tymczasowo uciekał z plantacji przez całą kadencję Polka jako nieobecnego zarządcy niewolników.
Polk był jednak pod pewnymi względami oświeconym właścicielem, wprowadzając niezwykły plan motywacyjny dla swoich niewolników i przyznając szerokie przywileje swojemu najbardziej uprzywilejowanemu niewolnikowi. Co zaskakujące, Dusinberre pokazuje, jak Polk starał się ukryć przed opinią publiczną fakt, że gdy był prezydentem, potajemnie kupował tylu niewolników, na ile pozwalały mu dochody z plantacji. Na krótko przed swoją nagłą śmiercią z powodu cholery, prezydent po cichu sporządził nowy testament, w którym wyraził nadzieję, że jego niewolnicy mogą zostać uwolnieni - ale dopiero po śmierci jego i jego żony.
Następnego dnia zezwolił na zakup, w ścisłej tajemnicy, kolejnych sześciu bardzo młodych niewolników. W przeciwieństwie do senatora Johna C. Calhouna, prezydent Polk był postrzegany jako umiarkowany przywódca Demokratów z Południa.
Dusinberre sugeruje jednak, że polityczne stanowisko prezydenta wobec niewolnictwa - na które wpływ miało jego głębokie osobiste zaangażowanie w system plantacji - mogło w rzeczywistości przyczynić się do wybuchu wojny secesyjnej, której Polk starał się uniknąć.
