Ślady traumy: Kambodżańska kultura wizualna i tożsamość narodowa w następstwie ludobójstwa

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.

Oryginalny tytuł:

Traces of Trauma: Cambodian Visual Culture and National Identity in the Aftermath of Genocide

Zawartość książki:

Jak ludzie z moralnie rozbitej kultury i narodu znajdują sposoby na dalsze życie? Kambodżanie stanęli przed tym wyzwaniem po zbiorowych katastrofach amerykańskich bombardowań, wojny domowej i ludobójstwa Czerwonych Khmerów. Skala przemocy i strat w ludziach, egzekucje artystów i intelektualistów, wymazanie indywidualnej i instytucjonalnej pamięci kulturowej spowodowały ogromne szkody dla kambodżańskiej sztuki, kultury i społeczeństwa. Autor Boreth Ly bada "ślady" tej nawiedzającej przeszłości, aby zrozumieć, w jaki sposób Kambodżanie w kraju i w diasporach radzą sobie z traumą na tak ogromną skalę.

Ly twierdzi, że produkcja kultury wizualnej przez współczesnych kambodżańskich artystów i pisarzy - fotografów, filmowców, tancerzy dworskich i poetów - zawiera ślady traumy, blizny pozostawiające niezatarty ślad na ciele i psychice. W swojej książce autorka bierze pod uwagę artystów z różnych pokoleń i doświadczeń rodzinnych: kambodżańsko-amerykańską kobietę, której ojciec wysłał ją jako dziecko do Stanów Zjednoczonych w celu adopcji; kambodżańsko-francuskiego filmowca Rithy Panha, który sam przeżył Czerwonych Khmerów, a jego film The Missing Picture był nominowany do Oscara w 2014 roku; młodą kambodżańską artystkę urodzoną w 1988 roku - część pokolenia "post-pamięci". Omawiane prace zawierają różnorodne materiały i pozostałości z historycznej przeszłości: połamane kawałki rozbitego glinianego naczynia, pokiereszowany krajobraz kraterów po bombach, tradycyjną symbolikę kraciastej chusty zwanej krama, a także brak wizualnego archiwum.

Przejmująca książka Boreth Ly bada nieugięte ślady, które są fragmentaryczne i częściowe, podobnie jak akty pamiętania i zapominania. Jej interdyscyplinarne podejście, łączące historię sztuki, studia wizualne, psychoanalizę, kulturoznawstwo, religię i filozofię, jest szczególnie dostosowane do różnorodnych omawianych materiałów, w tym fotografii, instalacji wideo, sztuki performance, poezji i mediów mieszanych. Analizując te prace przez pryzmat traumy, pokazuje, w jaki sposób wyrażanie narodowej traumy może przyczynić się do uzdrowienia i odzyskania tożsamości narodowej.