Traces of Sufism in British Romanticism
Niniejsza praca dowodzi, że w brytyjskim romantyzmie można znaleźć ślady sufizmu.
Nie ma ona na celu udowodnienia, że sześciu wielkich brytyjskich pisarzy romantycznych, William Blake, William Wordsworth, Samuel Coleridge, Lord Byron, Bessie Shelley i John Keats byli poetami sufickimi, ale argumentuje, że sufizm wywarł na nich wpływ, ponieważ pasował do ich szczerych celów i zamierzeń, a także dlatego, że w niektórych swoich listach i dziełach wielokrotnie odwoływali się do poetów sufickich i ich poezji. Z wyjątkiem Bernarda Blackstone'a i kilku innych, większość badaczy romantyzmu przeoczyła wpływ sufizmu na romantyzm na rzecz chrześcijańskiego i neoplatońskiego mistycyzmu.
Niniejsza praca wypełnia tę lukę, pokazując skalę wpływu sufizmu na romantyków bez negowania wpływu innych -izmów. Jakie elementy sufizmu przyciągnęły uwagę romantyków? I dlaczego romantycy byli bardziej zainteresowani sufizmem i poetami sufickimi niż chrześcijańskim mistycyzmem i poetami mistycznymi? Wprowadzenie definiuje terminy takie jak "mistycyzm" i "sufizm" oraz omawia podstawowe różnice między nimi w odniesieniu do romantyzmu. Inne rozdziały omawiają ślady sufizmu w poezji romantycznej, kładąc nacisk na wyobraźnię jako medium postrzegania siebie i innych.
Praca śledzi sufickie ścieżki miłości, światła lub iluminacji i wiedzy w poezji romantycznej. Argumentuje, że gnostyckie, wewnętrzne i wizjonerskie podróże poetów obu ruchów literackich - w poszukiwaniu siedzib Piękna, Prawdy i Wiedzy - potwierdzają ich pokrewieństwo.