Skrzydła Iraku: Tom 2: Irackie siły powietrzne, 1970-1980

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 10 głosach.

Oryginalny tytuł:

Wings of Iraq: Volume 2: The Iraqi Air Force, 1970-1980

Zawartość książki:

Królewskie Irackie Siły Powietrzne, oficjalnie utworzone 22 kwietnia 1931 r. w oparciu o 5 pilotów i 32 mechaników lotniczych, były pierwszą wojskową służbą lotniczą w jakimkolwiek kraju arabskim.

Powstały z zadaniem wspierania irackich sił zbrojnych i Brytyjczyków w walce z buntami lokalnych plemion, były świadkami wielu walk i stopniowo stały się potężną siłą. Podczas wojny angielsko-irackiej w 1941 r. wziął udział w swojej pierwszej konwencjonalnej kampanii, wspierając antybrytyjski zamach stanu, ale został zniszczony jako siła bojowa. Wciąż dochodziła do siebie, gdy ponownie została użyta w walce, tym razem przeciwko Izraelowi w trakcie wojny palestyńskiej w latach 1948-1949. Podczas stosunkowo spokojnej dekady lat 50. siły powietrzne doświadczyły gwałtownego wzrostu, który został jeszcze bardziej zintensyfikowany po obaleniu monarchii podczas rewolucji 14 Tammuz w 1958 roku i ponownie po dwóch dodatkowych zamachach stanu w 1963 roku. Podczas wszystkich tych wydarzeń, tuzina kolejnych prób zamachów stanu w latach 60-tych, a następnie podczas długiej i zaciętej wojny z kurdyjską rebelią na północy oraz kolejnego starcia z Izraelem w 1967 r., Irackie Siły Powietrzne nadal odgrywały dominującą rolę w losach kraju. Sytuacja zmieniła się tylko nieznacznie po zamachu stanu w 1968 roku, który wyniósł do władzy partię Baas.

Poważną zmianą było zaangażowanie sił powietrznych w wojnę arabsko-izraelską w październiku 1973 r., a następnie starcie ze wspieraną przez Iran rebelią kurdyjską w północnym Iraku w latach 1974-1975. Te dwa wydarzenia nauczyły Irakijczyków, że same liczby nie tworzą sił powietrznych. W związku z tym w drugiej połowie lat 70. Bagdad rozpoczął projekt oparty na pełnym transferze technologii z Francji, który miał zaowocować przygotowaniem IRAF do XXI wieku.

Proces ten ledwo się rozpoczął, gdy nowy władca Bagdadu, Saddam Husajn at-Tikriti, poprowadził swój kraj do inwazji na sąsiedni Iran, wplątując go w rujnującą, ośmioletnią wojnę. Co zadziwiające, przez kilka pierwszych lat tego konfliktu IRAF nadal planowała i rozwijała się tak, jakby nie było żadnego konfliktu do stoczenia, choć często ponosiła ciężkie straty, podczas gdy - z powodu mikrozarządzania ze strony rządu - de facto walczyła z jedną ręką związaną na plecach. Dopiero doświadczenie w obliczu długotrwałych i zmasowanych irańskich ofensyw w latach 1984-1986 skłoniło Bagdad do uwolnienia sił powietrznych do totalnej kampanii przeciwko irańskiej gospodarce, która spowodowała zwrot w wojnie.

Niemal niespodziewanie IRAF wyszła z ośmioletniego okresu irańskiego silniejsza, lepiej wyposażona, lepiej wyszkolona i bardziej doświadczona niż kiedykolwiek wcześniej. Jednak Saddam Husajn zadbał o to, by usunąć wszystkich jej czołowych dowódców i zastąpić ich swoimi faworytami, tym samym de facto kastrując najpotężniejszą gałąź irackich sił zbrojnych na krótko przed rozpoczęciem swojej ostatecznej przygody: inwazji na Kuwejt w 1990 roku.

Wynikająca z tego druga wojna w Zatoce Perskiej w 1991 roku pozostawiła IRAF w strzępach: zmasakrowany ciągłymi nalotami na swoje bazy lotnicze i odcięty od dawnych źródeł sprzętu i szkoleń, nigdy już się nie podniósł i raczej wegetował przez ostatnie lata istnienia, aż do ostatecznego zniszczenia podczas inwazji pod dowództwem USA w 2003 roku.

Irackie Siły Powietrzne, choć praktycznie "narodziły się w boju", zbierając cenne doświadczenie bojowe i odgrywając ważną rolę w wielu konfliktach wewnętrznych i zewnętrznych, pozostają jedną z najmniej znanych i najczęściej błędnie interpretowanych służb wojskowych na Bliskim Wschodzie. Bogato ilustrowana książka "Skrzydła nad Irakiem" stanowi wyjątkowo zwarty, a jednocześnie kompleksowy przewodnik po historii operacyjnej, kluczowych oficerach i samolotach oraz najważniejszych operacjach.