Skradzione

Opinie czytelników

Książka przedstawia intrygującą zagadkę skoncentrowaną wokół Maxa, przestępcy działającego w oparciu o schemat Ponziego, który podczas pobytu w więzieniu musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich czynów. Historia porusza tematy moralności, odkupienia i złożoności ludzkiej natury na tle zbrodni i rozwiązania. Zawiera zwroty akcji, unikalny rozwój postaci i ogólnie wciągającą narrację. Jednak cierpi z powodu pewnych problemów strukturalnych i korektorskich, które pogarszają ogólne wrażenia z lektury.

Interesujące i unikalne podejście do scenariusza kryminalnego, wciągająca fabuła z nieoczekiwanymi zwrotami akcji, moralna złożoność otaczająca głównego bohatera i ogólnie wciągająca historia, która utrzymuje czytelników w napięciu. Opisywana jest jako zabawna i lekka lektura z kilkoma uroczymi i zaskakującymi elementami, dzięki czemu jest odpowiednia dla fanów tajemnic i opowieści świątecznych.

Książka cierpi z powodu błędów korektorskich, w tym brakujących lub pomieszanych zdań, które mogą utrudniać czytanie. Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że brakuje w niej elementów tajemniczości i uważają, że jakość pisania jest słaba, co prowadzi do braku zaangażowania postaci. Ponadto niektórzy oczekiwali większej głębi lub tradycyjnych motywów świątecznych, które nie zostały spełnione.

(na podstawie 58 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Stolen

Zawartość książki:

Po raz pierwszy od dwudziestu siedmiu lat Muzeum Gardnera autoryzowało książkę o zuchwałej kradzieży z muzeum trzynastu bezcennych dzieł sztuki, w tym trzech Rembrandtów i "Koncertu" Vermeera, wartych łącznie ponad 500 milionów dolarów. Muzeum oferuje 10 milionów dolarów za bezpieczny zwrot wszystkich dzieł; kradzież pozostaje największą nierozwiązaną kradzieżą w historii.

We wczesnych godzinach porannych 18 marca 1990 r. dwóch złodziei przebranych za policjantów przedostało się do muzeum i związało nocnych strażników. Wycięli niektóre obrazy z ram i ułożyli inne w stosy, pozostawiając bezcennego Rembrandta opartego o skrzynię.

Uważa się, że złodzieje "przyszli po Rembrandtów" - ale ukradli również dzieła Vermeera, Degasa, Maneta i Flincka, a także chińską zlewkę i napoleońskie zwieńczenie orła.

Osiemdziesiąt jeden minut później już ich nie było. W 1903 roku Isabella Stewart Gardner otworzyła swoje niezwykłe muzeum, wzorowane na weneckim pałacu, dla przyjemności i edukacji publiczności na zawsze.

Zgromadziła imponującą kolekcję, w tym jedne z najlepszych arcydzieł Rembrandta, Tycjana, Rafaela i Botticellego, a także dzieła jej współczesnych, takich jak Sargent, Whistler i Degas. Dzieła sztuki obejmowały obrazy, rzeźby, rysunki i grafiki, meble, ceramikę, wyroby szklane, książki, rękopisy i efemerydy - z których wszystkie, z wyjątkiem trzynastu, pozostają na miejscu do dziś. Skradzione daje wewnętrzne spojrzenie na kradzież i bada wpływ zaginionych dzieł z komentarzem dyrektora muzeum, kuratorów i głównego śledczego.

Opisują oni, w jaki sposób kradzież, często nazywana zbrodnią przeciwko ludzkości, wpłynęła na odwiedzających i zakłóciła staranny układ dzieł Isabelli Stewart Gardner. Książka jest bardzo wizualna, z oryginalnymi zdjęciami skradzionych obiektów, a także tym, jak pierwotnie wyglądały umieszczone w galeriach. Skradzione, jedyna książka na temat kradzieży zamówiona przez Muzeum Gardnera, zapewnia kontekst dla zuchwałego napadu, który pozostawił jedno z największych muzeów na świecie w poszukiwaniu utraconych arcydzieł.