Inclined to Riot
Inclined to Riot, drugi zbiór poezji KMA Sullivan, wzywa i sprzeciwia się historycznym i międzyludzkim oczekiwaniom, które starają się powstrzymać, uciszyć, wymazać istotę kobiety jako cokolwiek innego niż matka, córka, zgodna kochanka.
„Jestem polizana przez kota / zastanawiam się, kiedy lwy Durera mnie pochłoną / a może bez atramentu dzisiaj / wciskasz się / jestem wytłoczona / twoja anonimowa matka / twoja prostytutka z 17 wieku”. To odrzucenie narzuconej tożsamości i ograniczonych możliwości jest oferowane w lirycznych, płynnych, zmysłowych obrazach, gdy poetka spaceruje po galeriach sztuki w Stanach Zjednoczonych i Europie, odpowiadając na klasyczną i współczesną sztukę, która próbuje powiedzieć jej, kim jest.
Nie ustępuje: „nawet we fragmentach / usta otwarte, nozdrza rozszerzone / jestem nomadką, boginią księżyca, mazią węglową / gdyby skrzydła wyrosły z mojej twarzy / nie odleciałabym”. Zamiast tego wyłania się skłonna do zamieszek.