Six Four - bestsellerowy japoński kryminał

Opinie czytelników

Powieść „Six Four” autorstwa Hideo Yokoyamy przedstawia złożony portret pracy japońskiej policji przeplatany skomplikowaną dynamiką postaci. Historia koncentruje się na byłym detektywie, który został dyrektorem prasowym, zmagającym się zarówno z osobistymi, jak i zawodowymi wyzwaniami. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają głębię eksploracji postaci i spostrzeżeń kulturowych, inni krytykują tempo i strukturę, czując, że umniejsza to główną tajemnicę.

⬤ Dobrze nakreślone i złożone postacie.
⬤ Oferuje szczegółowy i realistyczny obraz japońskich procedur policyjnych i kultury.
⬤ Intrygujące założenie obejmujące biurokratyczne wyzwania i wewnętrzną politykę policji.
⬤ Urzekający wgląd w dynamikę interpersonalną w policji.
⬤ Unikalna perspektywa, która odróżnia go od tradycyjnych zachodnich powieści kryminalnych.

⬤ Niezwykle gęsta i długa, z liczbą stron przekraczającą 600.
⬤ Powolne tempo może prowadzić do znużenia czytelników szukających szybkich thrillerów.
⬤ Główna zagadka porwania jest przyćmiona przez nadmierne skupienie się na relacjach z mediami i polityce biurowej.
⬤ Wielu czytelników uznało zakończenie za niesatysfakcjonujące lub rozczarowujące.
⬤ Mylące imiona postaci i relacje między nimi mogą utrudniać śledzenie fabuły.

(na podstawie 297 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Six Four - the bestselling Japanese crime sensation

Zawartość książki:

SIX FOUR.

KOSZMAR, KTÓREGO ŻADEN RODZIC NIE BYŁBY W STANIE ZNIEŚĆ.

SPRAWA, KTÓREJ NIE ROZWIĄŻE ŻADEN DETEKTYW.

ZWROT AKCJI, KTÓREGO ŻADEN CZYTELNIK NIE MÓGŁ PRZEWIDZIEĆ.

Przez pięć dni w styczniu 1989 roku rodzice siedmioletniej tokijskiej uczennicy siedzieli i słuchali żądań porywacza ich córki. Nigdy nie poznali jego tożsamości. Nigdy więcej nie zobaczą swojej córki.

Przez czternaście kolejnych lat japońska opinia publiczna słuchała przeprosin policji. Nigdy nie zapomną spartaczonego śledztwa, które stało się znane jako „Sześć Cztery”. Nigdy nie wybaczyliby władzom ich porażki.

Przez tydzień pod koniec 2002 r. oficer prasowy związany z departamentem policji, o którym mowa, stanął w obliczu anomalii w sprawie. Nigdy nie mógł sobie wyobrazić, co odkryje. Nigdy by nie szukał, gdyby wiedział, co znajdzie.